Η “Lambada” είναι ένας λάτιν χορός που προέρχεται από τη Βραζιλία. Είναι ένας αισθησιακός και χαριτωμένος χορός και χορεύεται σε ζευγάρια σε ρυθμό ένα-δύο-τρία. Ο ρυθμός είναι μια συγχώνευση Carimbó και Merengue και ενσωματώνει, επίσης, στοιχεία Forró, Samba, Merengue και Maxixe. Η λέξη «Lambada» προέρχεται από μια ασαφή πορτογαλική λέξη, που αναφέρεται στην κυματοειδή κίνηση ενός μαστιγίου. Αυτή η ρέουσα κυματιστή κίνηση αναπαράγεται από τα σώματα των χορευτών και είναι ένα από τα κύρια στοιχεία, που ξεχωρίζει τη lambada από άλλους λάτιν χορούς.
Ιστορία του χορού
Η Lambada εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη βορειοανατολική Βραζιλία τη δεκαετία του 1980, έχοντας προέλθει απευθείας από τον παραδοσιακό βραζιλιάνικο χορό Carimbó. Ο χορός έγινε πολύ δημοφιλής στο Σαλβαδόρ και την Μπαΐα και σύντομα καθιερώθηκε στην πόλη Πόρτο Σεγκούρο. Ωστόσο, η δεκαετία του 1980 ήταν μια δεκαετία εθνικού χορευτικού “πυρετού” στη Βραζιλία, όπου κάθε καλοκαίρι μια νέα τρέλα χορού σάρωνε το έθνος, για να αντικατασταθεί από ένα νέο στυλ και ρυθμό χορού την επόμενη χρονιά. Έτσι, παρά την αρχική επιτυχία του χορού, η lambada απείχε σε αυτό το σημείο πολύ από το να αποκτήσει παγκόσμια φήμη και αναγνώριση. Πολλά από τα πρώτα «lambaterias» (σπίτια χορού αφιερωμένα στον χορό Lambada) που άνοιξαν το 1988 δεν κατάφεραν να επιβιώσουν στη μη τουριστική σεζόν και έκλεισαν λίγους μήνες αργότερα.
Αν δεν ήταν δύο Γάλλοι επιχειρηματίες, η lambada μπορεί να είχε εξαφανιστεί τελείως. Βλέποντας μια κερδοφόρα επιχειρηματική ευκαιρία, αυτοί οι δύο άνδρες από την Ευρώπη ταξίδεψαν στη Βραζιλία και αγόρασαν τα πνευματικά δικαιώματα για περισσότερα από 300 κομμάτια Lambada. Στη συνέχεια στρατολόγησαν μια ομάδα έμπειρων χορευτών, συμπεριλαμβανομένων των Braz, Didi και Mariley από το Porto Seguro και αρκετούς από το San Paolo. Επιστρέφοντας στη Γαλλία ίδρυσαν το Kaoma Band, που γνώρισε άμεση παγκόσμια επιτυχία. Το πρώτο τους σινγκλ έφτασε στο νούμερο ένα σε 64 διαφορετικές χώρες και ο κόσμος γνώρισε, με αυτόν τον τρόπο, τη lambada.
Ο χορός επέστρεψε στη Βραζιλία, από την Ευρώπη, και ένα άλλο κύμα Lambada σάρωσε το έθνος, φτάνοντας αυτή τη φορά σε όλα τα μέρη της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικά ανεπτυγμένης νοτιοανατολικής περιοχής. Η Lambada έγινε σύντομα μια από τις μεγαλύτερες πολιτιστικές εξαγωγές της Βραζιλίας, διεθνώς αναγνωρισμένη όπως η Samba.
Ωστόσο, μέχρι το 1994, παραγόταν πολύ λίγη νέα μουσική Lambada και οι συνθέτες Lambada άρχισαν σιγά σιγά να εξαφανίζονται από το προσκήνιο. Ο χορός έχασε πολύ την απήχησή του και ορδές χορευτών μετανάστευσαν σε άλλα πιο παραδοσιακά στυλ χορού. Όσοι έμειναν πιστοί στη Lambada άρχισαν να αναζητούν άλλα στυλ μουσικής της Καραϊβικής όπως η Soca και η Zouk για να χορέψουν τη Lambada. Επίσης ενσωματώθηκε στο ρεπερτόριο και άλλη μουσική εκτός Καραϊβικής, όπως το Flamenco Rumba από τους Gipsy Kings και κάποια αραβική μουσική. Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής, με το οποίο χορεύουμε τώρα Lambada είναι το Zouklove. Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι άνθρωποι αποκαλούν τώρα τη lambada «Ζουκ-Λαμπάδα». Αυτό είναι, ωστόσο, παραπλανητικό, επειδή ο χορός εξακολουθεί να είναι lambada στην ουσία και την καταγωγή, παρά τη διαφορετική μουσική και τις επιρροές, που τον περιβάλλουν.
Σύγχρονη εποχή και lambada
Τα τελευταία χρόνια, η μελωδία του τραγουδιού είναι περισσότερο γνωστή ως δείγμα ή παρεμβολή, κυρίως στο “On The Floor” της Jennifer Lopez και στο “Taboo” του Don Omar. Οι Daddy Yankee, Wisin & Yandel και o El Alfa έχουν επίσης πάρει στοιχεία τoυ στυλ lambada για τους δικούς τους σκοπούς.
Add Comment