Στην εποχή μας γίνεται μεγάλος αγώνας ώστε να καταφέρουν τα ζευγάρια που προσπαθούν, να υιοθετήσουν ένα παιδί. Ένα παιδί το οποίο η μητέρα του «το γέννησε από την καρδιά της», όπως είχε διατυπώσει τόσο σοφά μέσα στη μικρή του ηλικία ένα κοριτσάκι εννέα ετών.
Η γραφειοκρατία παραμένει ισχυρή και οι περισσότεροι, τελικά, θεωρούνται πως δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να αναλάβουν την ευθύνη ενός παιδιού. Ακόμα και αν παλεύουν για αυτό και το θέλουν όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.. με αποτέλεσμα, πολλά παιδιά να στερούνται το παιχνίδι, το χάδι, την τρυφερότητα που έχουν τόσο πολύ ανάγκη..
Πολλές ταινίες προσπάθησαν να μπουν στην ψυχή ενός ζευγαριού και να περιγράψουν το Γολγοθά που βιώνει στην προσπάθειά του να αποκτήσει ένα παιδί μέσω υιοθεσίας. Να αναλύσουν τα συναισθήματά τους, όλες τις φορές που αισθάνθηκαν μετανιωμένοι για τη δύσκολη απόφασή τους, όλες τις στιγμές εκείνες που «λύγισαν», καθώς αισθάνθηκαν πως το όνειρό τους δε θα πραγματοποιηθεί ποτέ.
Ας δούμε μερικές από τις ταινίες που κατάφεραν να περιγράψουν ωμά και ρεαλιστικά την αγωνία και την προσπάθεια στη διαδικασία υιοθέτησης ενός παιδιού. Ταινίες που ανέδειξαν τα νομικά κολλήματα και το πόσο υπεύθυνη και απαιτητική είναι η συγκεκριμένη διαδικασία.
- Lilo & Stitch: Μία από τις πιο αγαπημένες παιδικές ταινίες της δεκαετίας του 2000, η οποία κρύβει ένα ιδιαίτερα συγκινητικό υπόβαθρο. Η ιστορία μας εκτυλίσσεται στη μακρινή Χαβάη όπου δύο αδελφές έχουν ως ένα στήριγμα η μία την άλλη. Η Lilo είναι μία μικρή Χαβανέζα η οποία αγαπάει να παίζει κιθάρα ακούγοντας τον αγαπημένο της Elvis Presley. Μέχρι τη στιγμή που στο διάβα της βρίσκεται ο Stitch, ο οποίος έχει σκάσει από έναν μακρινό πλανήτη κατά τη διάρκεια ενός πειράματος. Βλέπουμε εκτός της κύριας υπόθεσης, τον αγώνα που κάνει η αδελφή της για να την υιοθετήσει, τον κοινωνικό λειτουργό ο οποίος επισκέπτεται συχνά το σπίτι με σκοπό να διαπιστώσει αν η μικρή βιώνει σε κατάλληλες συνθήκες, βλέπουμε την αγωνία της αδερφής της να την κρατήσει κοντά της.
- Penny Serenade: Ένα από τα καλύτερα μελοδράματα του κλασικού Χόλυγουντ, παραγωγής 1941. Πραγματικά, μία από τις ταινίες που ανέδειξαν τη λαχτάρα απόκτησης παιδιού όχι τόσο από την πλευρά της μητέρας, αλλά περισσότερο και από την οπτική του πατέρα. Ποτέ δε βλέπουμε στις ταινίες και στη γενικότερη κουλτούρα μας, να εκθειάζεται ο πατρικός ρόλος στο βαθμό που υμνείται η μητρική αγάπη – εδώ, όμως, βλέπουμε μία εξαίρεση. Πρωταγωνιστές δύο από τα «χρυσά ονόματα» της εποχής του κλασικού Χόλυγουντ, ο Cary Grant και η Irene Dunne. Η ταινία δίνει βαρύτητα στην πατρική αγάπη, στη φροντίδα του πατέρα για την κόρη την προσπάθεια που καταβάλλει ώστε να υιοθετήσει παιδί (η σκηνή όπου ο Grant παρακαλάει να μην του πάρουν το παιδί με δάκρυα και λυγμούς, είναι από τις πιο συγκινητικές). Μία από τις μεγαλύτερες αδικίες της Ακαδημίας, το γεγονός πως ο Cary δεν κέρδισε το Όσκαρ για μία από τις καλύτερες ερμηνείες στην καριέρα του.
- Μία σχέση στοργής (The blind side): Φιλμ παραγωγής 2009. Η ταινία βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Michael Oher, ενός άστεγου αγοριού που έχει ανάγκη από στοργή, το οποίο υιοθετείται από την Sandra Bullock, λαμβάνει απεριόριστη φροντίδα και αγάπη και καταφέρνει τελικά να γίνει ένας σπουδαίος παίκτης του Αμερικανικού ποδοσφαίρου. Η ταινία εκθειάζει την σημασία και αξία της υιοθεσίας και η ταινία χαρίζει στην Sandra Bullock για την τόσο άρτια ερμηνεία της, Όσκαρ ερμηνείας!
- Instant Family: Μία ταινία (η Ελληνική απόδοση του δίνει τον τίτλο Στιγμιαία Οικογένεια), που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα και περιγράφει την προσπάθεια μίας οικογένειας να υιοθετήσουν ένα παιδάκι. Η Αμερικάνικη νομοθεσία όμως, τους επιβάλλει να υιοθετήσουν όλα τα αδέλφια που έχει το παιδί που τους ενδιαφέρει, με αποτέλεσμα οι ίδιοι να βρεθούν ξαφνικά σε ένα σπίτι με τρία παιδιά τα οποία εγκατέλειψε η μητέρα τους η οποία είναι εξαρτημένη από τα ναρκωτικά. Βλέπουμε τους ίδιους να προσπαθούν να προσαρμοστούν στην καινούργια συνθήκη ζωής, να βρουν τις ισορροπίες τους και να αναδημιουργηθούν πια ως μία καινούργια οικογένεια. Γινόμαστε θεατές της προσπάθειας των γονιών να καταφέρουν να απεγκλωβίσουν τα παιδιά από το τραύμα που τους έχει δημιουργήσει η απόρριψη και η ματαίωση από τη βιολογική τους μητέρα. Η σκηνοθεσία του Σον Άντερς είναι πετυχημένη, η ταινία καταφέρνει να πετύχει το σκοπό της: να προβληματίσει αλλά και να αναδείξει τη σπουδαιότητα της υιοθεσίας ως μία πράξη ύψιστης αγάπης και ευθύνης. (Αξίζει να σημειωθεί, πως η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα από τη ζωή του σκηνοθέτη, ο οποίος αποφάσισε μαζί με τη σύζυγό του να υιοθετήσουν ένα παιδί, καθώς ήταν σε μεγάλη βιολογικά ηλικία, όταν αποφάσισαν να αποκτήσουν παιδί).
Η υιοθεσία πρόκειται για μία από τις ωραιότερες πράξεις αγάπης που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος. Και οι παραπάνω ταινίες, μας υπενθυμίζουν τόσο τη δυσκολία ανάληψης αυτής της ευθύνης, όσο και τη χαρά που αισθάνεσαι κάθε φορά που βλέπεις πως στηρίζεις ένα παιδί και του δίνεις αγάπη στα πρώτα του βήματα στη ζωή .
Add Comment