Η απώλεια ανήκει στις δυσκολότερες εμπειρίες για έναν άνθρωπο σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Καλείται να αποχωριστεί ανθρώπους τους οποίους αγάπησε, με τους οποίους έζησε όμορφες στιγμές, των οποίων τη σωματική απουσία καλείται πια να συνηθίσει και να αποδεχτεί.
Η απώλεια, το ίδιο το γεγονός του θανάτου, κλονίζει συθέμελα τον πυρήνα του ατόμου, καθώς ο ίδιος βλέποντας δικούς του ανθρώπους να φεύγουν από τη ζωή, αντιλαμβάνεται περισσότερο πως και εκείνος είναι πρόσκαιρος.
Η απώλεια είναι πάντοτε επώδυνη και μέσα από αυτή, κάποιος συνειδητοποιεί περισσότερο τη φθαρτότητα και την προσκαιρότητα των πραγμάτων και μέσα από αυτό, μαθαίνεις πολύτιμα διδάγματα ζωής.
Οι κινηματογραφικές ταινίες που μίλησαν για την απώλεια, είναι πολλές. Άλλες συγκίνησαν, άλλες μας έκαναν να σκεφτούμε περισσότερο, άλλες να αναλογιστούμε πόσο πρόσκαιροι είμαστε στον κόσμο αυτό.
Ας δούμε μερικές από τις καλύτερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ –Ελληνικές και ξένες- με θέμα το θάνατο και την απώλεια.
Δύο ορφανές: Μία από τις κορυφαίες ταινίες του βωβού Κινηματογράφου, παραγωγής 1921, σε σκηνοθεσία Ντ. Γ. Γκρίφιθ με πρωταγωνίστρια τη «βασίλισσα του βωβού κινηματογράφου» Λίλιαν Γκις και την αδερφή της, Ντόροθι Γκις. Βασισμένο στο ομώνυμο έργο των Αντόλφ ντ΄ Ενερύ και Εζέν Κορμόν, η ταινία μας μεταφέρει στη Γαλλία του 18ου αιώνα, λίγο πριν τη Γαλλική Επανάσταση. Ένα νεογέννητο βρέφος βρίσκεται εγκαταλελειμμένο έξω από μία εκκλησία, ενώ είναι το εξώγαμο παιδί ενός αριστοκράτη που ονομάζεται Λουίζα. Ένας άπορος ο Ζεράρ θα περιμαζέψει το παιδί και θα μεγαλώσει μαζί με τη βιολογική του κόρη, την Εριέττα, σαν αδερφούλες. Ο Ζεράρ και η γυναίκα του θα πεθάνουν και οι δύο αδελφές, θα έρθουν πιο κοντά η μία στην άλλη, ενώ το βίωμα της ορφάνιας θα δυναμώσει την αγάπη ανάμεσά τους. Οι δύο αδελφές θα καταφύγουν στο Παρίσι, για να γιατρευτεί η τυφλή Λουίζα. Εκεί θα τους βρει το ξέσπασμα της Γαλλικής επανάστασης. Οι δύο τους θα βιώσουν συγκλονιστικά γεγονότα που θα αλλάξουν τη ζωή τους για πάντα..
Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ: Πάντοτε μου προκαλούσε εντύπωση το γεγονός πως ο Μπεν Άφλεκ και ο Ματ Ντέιμον, κατάφεραν να γράψουν ένα τόσο μεστό σενάριο, με τόσο βαθιά ενσυναίσθηση και κοινωνική ευαισθησία. Ένας νεαρός, ο Γουίλ Χάντινγκ, αναγκάζεται ώστε να αποφύγει τη φυλακή, να παρακολουθεί συνεδρίες με ψυχολόγο και να παρακολουθεί μαθήματα προχωρημένων μαθηματικών με ειδικό καθηγητή. Μέσω της ψυχοθεραπείας, ο Γουίλ Χάντινγκ, θα επανεξετάσει τις σχέσεις με τον καλύτερό του φίλο και την κοπέλα του, ενώ θα κοιτάξει κατάματα τον εαυτό του και τα τραύματα της παιδικής του ηλικίας τα οποία τον μετέτρεψαν σκληρό και ολίγον επιφυλακτικό με τους ανθρώπους. Η ταινία έχει πρωταγωνιστές τον Μπεν Άφλεκ, τον Ματ Ντέιμον, τον Ρόμπιν Ουίλιαμς και κέρδισε το Όσκαρ Πρωτότυπου σεναρίου και Β’ Ανδρικού ρόλου. Ο Άφλεκ και ο Ντέιμον είχαν ως αρχική σκέψη σεναρίου η ταινία να γίνει θρίλερ με μία μαθηματική ιδιοφυία, η οποία τραβάει το ενδιαφέρον του FBI, η οποία θέλει να τον στρατολογήσει. Ωστόσο, η ζυγαριά έπεσε περισσότερο στην επιθυμία η ταινία και το σενάριο να αποκτήσουν περισσότερο κοινωνικό ενδιαφέρον.
Η ζωή του Πι: Αμερικανική δραματική ταινία παραγωγής 2012, η οποία έχει ως κεντρικό θέμα τον Πι, ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, το οποίο είναι ο μοναδικός επιζών ενός ναυαγίου. Ο ίδιος βρίσκεται σε μία σωσίβια λέμβο με μοναδική συντροφιά έναν ουρακοτάγκο, μία ύαινα, μία τραυματισμένη ζέβρα και μία τίγρη της Βεγγάλης. Τη σκηνοθεσία της ταινίας υπέγραψε ο δημοφιλής σκηνοθέτης Ανγκ Λι, ενώ η ίδια βρίσκεται σε μορφή 3D. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιαν Μαρτέλ. Ένα συγκινητικό παραμύθι, μία ταινία για τη φιλία η οποία μπορεί να βιωθεί με τρόπους που δε φαντάζεσαι..
Όλιβερ Τουίστ (ταινία του 1948): Δράμα παραγωγής 1948, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιν. Ταινία βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Κάρολου Ντίκενς το οποίο διασκέδασε ο ίδιος ο Ντέιβιντ Λιν. Ο κεντρικός ήρωας, Όλιβερ Τουίστ (Τζον Χάουαρντ Ντέιβις) είναι ένα εννιάχρονο αγόρι που δε γνώρισε ποτέ γονείς και μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Στο ορφανοτροφείο αναγκάζεται να υποστεί τη σκληρότητα του επιστάτη, κύριου Μπαμπλ (Φράνσις Σάλιβαν), όταν βρίσκει το θάρρος να ζητήσει περισσότερο χυλό. Μέσα από διάφορες κακομεταχειρίσεις, ιστορίες, επεισοδιακές γνωριμίες, ο μικρός Όλιβερ θα δει τη ζωή του να αλλάζει και πολλά μυστικά να αποκαλύπτονται.. Ο σκηνοθέτης Λιν μετά τη μεταφορά στον κινηματογράφο του μυθιστορήματος του Ντίκενς «Μεγάλες Προσδοκίες», επιχειρεί ξανά να φέρει στη μεγάλη οθόνη το δεύτερο δημοφιλέστερο μυθιστόρημα του μεγάλου συγγραφέα.
Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν: Ταινία παραγωγής 1962 του μεγάλου σκηνοθέτη Άντρει Ταρκόφσκυ. Πρωταγωνιστής της ταινίας, ο Ιβάν, ένα δωδεκάχρονο αγόρι που έχει χάσει τους γονείς και την αδελφή του σε μία επίθεση, μετά από πυρά των Γερμανών. Η ταινία έχει ιστορικό πλαίσιο το Ανατολικό Μέτωπο του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και τον Κόκκινο στρατό ο οποίος μάχεται εναντίον της Γερμανικής Βέρμαχτ. Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ είχε γράψει για τη συγκεκριμένη ταινία πως είναι η ωραιότερη που είχε δει ποτέ..
Η απώλεια και ο θάνατος έχει αποτυπωθεί σε πολλές ταινίες. Σίγουρα, οι παραπάνω όπως και πολλές άλλες, κατάφεραν να αναδείξουν το έντονο συναίσθημα της απώλειας, τη διαδικασία του αποχωρισμού, την ένταση των συναισθημάτων..
Add Comment