Ο Virgil Abloh, ο οποίος πέθανε την Κυριακή από μια σπάνια μορφή καρκίνου σε ηλικία 41 ετών, πίστευε στα παραμύθια. Η συνεργασία του με τη Nike, το 2017, υπήρξε υπέροχη και κατάφερε να σπάσει τον κανόνα των Air Maxes.
Αμέσως μετά, έφτιαξε μια επίδειξη Off-White πασαρέλας με θέμα την πριγκίπισσα Νταϊάνα, μια άλλη μεγάλη πιστή στους μύθους και ένα αγνό πνεύμα με μια ακλόνητη πεποίθηση πως ό,τι ονειρευόταν μπορούσε και έπρεπε να γίνει πραγματικότητα. Στη συνέχεια, έκανε το ντεμπούτο του ως καλλιτεχνικός διευθυντής της ανδρικής ένδυσης Louis Vuitton, το 2018. Ο συμβολισμός ήταν αμβλύς, αλλά όχι λιγότερο ισχυρός για αυτόν: ο Abloh, ένας μαύρος Αμερικανός σχεδιαστής μόδας, σε ένα πολυτελές σπίτι στο Παρίσι, είχε φτάσει σε εκείνη τη μαγική άλλη πλευρά του ουράνιου τόξου.
Αυτό που μοιράζονται όλες αυτές οι ιστορίες (όπως όλα τα παραμύθια, πραγματικά) είναι ένας ήρωας που, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, παίρνει όλα όσα ήθελε ποτέ. Τα παραμύθια συμβαίνουν στο δικό τους σύμπαν με τη δική τους λογική, πολύ αγνή για τον κυνικό μας κόσμο. Αυτός ήταν ο Virgil Abloh.
Ο Abloh ανέβηκε στις τάξεις της μόδας όπως σχεδόν ποτέ δεν κάνουν οι σχεδιαστές. Η δική του πορεία έμοιαζε περισσότερο με τη διαδρομή ενός μουσικού, παρά ενός σχεδιαστή. Αλλά το μονοπάτι που χάραξε ακολούθησαν σχεδόν αμέσως οι φίλοι του, οι συνομήλικοί του, ακόμη και οι μέντορες: ο Heron Preston και ο Matthew Williams, αλλά και ο Nigo, ο Kanye West και ο Kim Jones.
Ο West, φυσικά, είναι ένας κεντρικός πυλώνας στην ιστορία του Abloh. Αφού απέκτησε πτυχία μηχανικής και αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν και στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ιλινόις, ο Abloh έγινε φίλος με τον ράπερ, υπηρετώντας ως δημιουργικός διευθυντής του κατά τη διάρκεια της πρώτης συνεχούς ενασχόλησης του West με τη βιομηχανία της μόδας.
Τελικά, οι δυο τους θα έκαναν πρακτική στο Fendi. (Επίσης, πρωταγωνίστησαν σε εκείνη την εμβληματική φωτογραφία της Εβδομάδας Μόδας του Παρισιού που τραβήχτηκε από τον Tommy Ton το 2009, μαζί με τους Fonzworth Bentley, Don C, Chris Julian και Taz Arnold). Αναδύθηκε από την πτέρυγα του West το 2012 με το Pyrex Vision. Έκανε περίφημα σχέδια σε πουκάμισα με κουμπιά από το Rugby, την πλέον ανενεργή σειρά διάχυσης του Ralph Lauren. (Ο Lauren, ένας άλλος αγνός ονειροπόλος, είναι ένας παρόμοιος παραμυθένιος πρίγκιπας των αμερικανικών ανδρικών ενδυμάτων).
Ο Abloh μαζί με τους Preston και Williams, κυκλοφόρησε τη streetwear Been Trill, η οποία διατήρησε μια λατρεία, αλλά με το λανσάρισμα του Off-White το 2013 και ιδιαίτερα εκείνη την πρώτη συλλογή της Nike, η φήμη και η δημοτικότητά του ξαφνικά κλονίστηκαν. Τον Μάρτιο του 2018, ονομάστηκε διάδοχος του Kim Jones στο Louis Vuitton.
Φυσικά, έμοιαζε περισσότερο με μουσικός παρά με σχεδιαστή μόδας και μαζί με τον West, ο Abloh ήταν η βασική φιγούρα στη μετατροπή των ανδρικών ενδυμάτων στο πολιτιστικό φαινόμενο που είναι σήμερα. Η βιομηχανία αυτή τη στιγμή λειτουργεί στο καλούπι που δημιούργησε: τρελή συνεργασία, βαριά ρούχα στο δρόμο, συνδυασμός απίθανων επιχειρήσεων και ταλέντων, αντιμετωπίζοντας επωνυμίες όπως η Evian και η Arc’Teryx ως ιερές και ενδιαφέρουσες και καλλιεργώντας μια κοινότητα και όχι απλούς πελάτες.
Αλλά φαίνεται ξεκάθαρο ότι δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος Abloh. Εν μέρει αυτό οφείλεται στη ζωή του που δημιούργησε την ιστορία και στις δυνατότητες που δημιούργησε απλώς με το να είναι δημιουργικός και ισχυρός. Αλλά είναι επίσης επειδή ο κόσμος που φεύγει είναι θεμελιωδώς διαφορετικός από αυτόν που μπήκε: ήταν ο σαμάνος για μια γενιά νεαρών ανδρών που έχουν εμμονή με τη μόδα όπως οι προηγούμενες γενιές νεαρών ανδρών είχαν εμμονή με τον αθλητισμό ή τη μουσική.
Ενθάρρυνε τους άνδρες να καλλιεργήσουν την αγάπη για τα ρούχα, διδάσκοντάς τους να βλέπουν τη μόδα ως μια υποκουλτούρα που αξίζει τον έλεγχο και τη μελέτη όπως κάθε άλλη.
Ο Abloh έκανε ένα διάλειμμα από τη μόδα τον Σεπτέμβριο του 2019. Όταν επέστρεψε, στην Ανδρική Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού στις αρχές του 2020, το Off-White του είχε μια νέα αίσθηση χάρης, ακόμη και μια γλυκύτητα. Οι συλλογές του ενσωμάτωσαν τα αρχέτυπα που αγαπούσε ο Abloh.
Όπως οι περισσότεροι μεγάλοι καλλιτέχνες, σπάνια έκρινε και ήταν περίεργος αντί να απορρίπτει και φαινομενικά πάντα αναζητούσε. Στη μόδα, η περιέργεια σπάνια γίνεται αποδεκτή όταν δεν συνδυάζεται με οξυδέρκεια, και αυτό έκανε τοην Abloh μια αμφιλεγόμενη φιγούρα. Αντιμετώπιζε τη σκέψη ως επιδίωξη πολυτελείας και αγαπούσε τα προϊόντα.
Τη στιγμή που πέθανε, ο Abloh ήταν απασχολημένος για άλλη μια φορά ανακαλύπτοντας τη θέση του στη βιομηχανία και την ιστορία της μόδας. Είχε διοριστεί σε μια άνευ προηγουμένου δουλειά στις εταιρικές τάξεις της LVMH, επιφορτισμένος με το να δώσει την πινελιά του σε οτιδήποτε στο χαρτοφυλάκιο του ομίλου ετερογενών δραστηριοτήτων. Μια αδύνατη δουλειά, αλλά μια δουλειά που φαινόταν να έχει νόημα για τον Abloh.
Add Comment