«Η καρδιά της μητέρας είναι μία άβυσσος στο βάθος της οποίας βρίσκεται η συγγνώμη πάντοτε».
Με αυτή τη φράση ο Ονορέ Ντε Μπαλζάκ παρομοίασε το μεγαλείο της μητέρας, του μοναδικού ανθρώπου του οποίου η αγάπη δεν μπορεί να συγκριθεί με κανενός άλλου στον κόσμο αυτό. Του ανθρώπου που βιώνει τη δημιουργία ενός ανθρώπου από την πρώτη κιόλας στιγμή της σύλληψης μέσα στο σώμα του. Του ανθρώπου που μοιράζεται εννέα μήνες το σώμα του και την καρδιά του για ολόκληρη τη ζωή του. Γιατί για μία μάνα προτεραιότητα έχει ένα και μόνο πράγμα: η ευτυχία του παιδιού της.
Είναι αληθινό το γεγονός πως η μητρική αγάπη είναι ικανή να αντέξει τα πάντα, να υπομείνει τα πάντα, να υποφέρει τα πάντα προκειμένου να αισθανθεί πως αυτό που αγαπά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο είναι καλά. Η μητέρα πάντοτε θυσιάζεται, ξενυχτάει και έχει μία και μοναδική αγωνία: να είναι τα παιδιά της καλά.
Η μητρική αγάπη πάντοτε συγκινεί, πάντοτε εμπνέει και πάντοτε εκπλήσσει με το πόσο μεγάλες είναι οι αντοχές της.
Και η τέχνη του Κινηματογράφου αυτό το γνωρίζει καλά. Ας δούμε μερικές από τις ταινίες που ανέλυσαν τη δύναμη της μητρικής αγάπης και ανέδειξαν τη χωρίς όρια αγάπη μίας μάνας για το παιδί της.
Ας δούμε μερικές ταινίες που είχαν ως θέμα τη μητέρα και τη μητρική αγάπη.
Η εκλογή της Σόφι: Σπαρακτικά δραματική ταινία παραγωγής 1982, η ταινία του Άλαν Τζέι Πακούλα έδωσε τη δυνατότητα στη μεγάλη Μέριλ Στριπ να κεντήσει και να δώσει στην Έβδομή Τέχνη μία από τις καλύτερες γυναικείες ερμηνείες όλων των εποχών. Ταινία βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γουίλιαμ Στάιρον, με θέμα της ζωή μίας Πολωνέζας επιζήσασας του Ολοκαυτώματος. Η εκλογή της Σόφι προσφέρει στον ηθοποιό όλα τα συναισθηματικά εργαλεία που χρειάζεται ώστε να αξιοποιήσει δυναμικά έναν ρόλο και στο θεατή τη δυνατότητα να παρακολουθήσει μία ταινία η οποία θα χαραχθεί ανεξίτηλα σαν στάμπα στην καρδιά του. Νομίζω πως η σκηνή με την εκλογή της Σόφι ανάμεσα στα δύο της παιδιά είναι από τις πιο σπαρακτικές που έχουν γυριστεί ποτέ και είναι επίπονη για κάθε άνθρωπο, γονιό ή όχι. Η Στριπ, σε μία από τις κορυφαίες ερμηνείες στην καριέρα της, ξεριζώνει την καρδιά της και καλείται να απαντήσει στη δυσκολότερη ερώτηση που μπορεί κάποιος να κάνει σε μία μάνα: να επιλέξει ανάμεσα στα παιδιά της. Η Στριπ γύρισε τη σκηνή της εκλογής μία φορά και αρνήθηκε να την επαναλάβει, καθώς η ίδια είναι επίπονη για κάθε μάνα. Η Στριπ έλαβε Όσκαρ Α’ Γυναικείου ρόλου για την σπαρακτική της ερμηνεία.
Mildred Pierce: Η θρυλική σταρ του Κινηματογράφου, Joan Crawford, στο ρόλο της ζωής της. Είναι η μοναδική από τις τρεις ταινίες για τις οποίες προτάθηκε με Όσκαρ που κατάφερε να το κερδίσει. Μία γυναίκα, η Mildred Pierce, καταφέρνει να σταθεί στα πόδια της και να γίνει μία ανεξάρτητη επιχειρηματίας, ανοίγοντας δικό της εστιατόρια. Η μεγαλύτερη αδυναμία της είναι η άπληστη κόρη της Veda (την υποδύεται εξαιρετικά η Ann Blyth). Η αδυναμία που τρέφει στην κόρη της την καθιστά αδύναμη να κρατήσει έναν παιδαγωγικό ρόλο απέναντι στην ίδια, της οποίας η απληστία και ο κακός χαρακτήρας την οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια. Μέχρι πόσο μπορεί να αντέξει μία μάνα να καλύπτει και να συγχωρεί τα λάθη της κόρης της; Θα μπορούσε να συγχωρήσει ακόμα και το φόνο; Το Mildred Pierce ανήκει στα σπουδαία μελοδράματα του Χόλυγουντ, ενός είδους που έχει εκλείψει από το σύγχρονο σινεμά. Στο κέντρο των εξελίξεων και στην καρδιά της ταινίας μία Joan Crawford σπαρακτική, ανθρώπινη, συγχωρητική, η οποία αναδεικνύει την απέραντη αγάπη μίας μάνας που προσπαθεί για το παιδί της. Της άξιζε το Όσκαρ δικαιωματικά..
Mamma Mia! Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της ταινίας αυτής είναι το γεγονός πως η μουσική της είναι βασισμένη στα τραγούδια των θρυλικών Abba (η Meryl Streep τραγουδάει εξαιρετικά), όπως και το γεγονός ότι η ταινία έχει φόντο τις αξεπέραστες Ελληνικές ομορφιές. Η Meryl Streep ετοιμάζεται να παντρέψει την εικοσάχρονη κόρη της και παρατηρεί τις αλλαγές της ίδιας, όταν από μικρό κοριτσάκι σταδιακά μεταμορφώνεται σε μία ενήλικη γυναίκα. Αν και η ταινία δεν έχει ως κεντρικό θέμα τη μητρότητα, η σκηνή όπου η Meryl Streep τραγουδάει στην κόρη της την επιτυχία ‘’Sleeping through my fingers’’, συμβολίζει εκείνη τη στιγμή που ο γονιός αντιλαμβάνεται πως το παιδί δεν είναι πια το μωρό του. Αλλά έχει μεγαλώσει και ετοιμάζεται να χαράξει τα δικά του βήματα στη ζωή.
Όλα για τη μητέρα μου! Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ φημίζεται για τις φορτισμένες συναισθηματικά ταινίες του (το ίδιο βλέπουμε να συμβαίνει και εδώ). Μία ταινία που αναδεικνύει τη δύναμη της μητρότητας και τις θυσίες που αυτή απαιτεί πολλές φορές. Η Μανουέλα χάνει τον 18χρονο γιο της σε ένα ατύχημα και επιστρέφει στη Βαρκελώνη για να αναζητήσει τον πατέρα του παιδιού της. Εκεί γνωρίζει μία ομοφυλόφιλη ηθοποιό και συναναστρέφεται και με μια νεαρή καλόγρια, η οποία έχει μείνει έγκυος από τον παλιό εραστή της – έναν τρανσέξουαλ που είναι φορέας του AIDS.
Ο Κινηματογράφος κατάφερε να αποδώσει μοναδικά τη μητρότητα, τα δυνατά συναισθήματα που αυτή γεννά και όλες τις χαρές, τον πόνο και την αγωνία που αυτή επιφέρει.
Add Comment