Η μόδα και η επιρροή της στους νέους ανθρώπους

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε έμφυτη την ανάγκη να ανήκουμε κάπου. Θέλουμε να ταιριάζουμε με το σύνολο, να μην αισθανόμαστε τελείως αποκομμένοι από αυτό, να πηγαίνουμε ανάλογα και με το ρεύμα της εκάστοτε εποχής.

Ένας από τους τρόπους που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος προκειμένου να ενισχύει την κοινωνικότητά του και να αισθάνεται πως είναι μέλος της κοινωνίας, είναι και η μόδα.

Με τη λέξη μόδα περιγράφεται ο κυρίαρχος τρόπος ένδυσης, φροντίδας της εξωτερικής εμφάνισης και η κουλτούρα γύρω από την ομορφιά, όπως αυτή εφαρμόζεται σε μία συγκεκριμένη κοινωνία για μία χρονική περίοδο. Η μόδα περικλείει τον κυρίαρχο τρόπο ένδυσης, την εξωτερική εμφάνιση η οποία θεωρείται πως ανήκει στο «ωραίο» και πρέπει να υιοθετείται από το σύνολο.

Οι άνθρωποι ασχολούνται με τη μόδα, διότι βλέπουν σε αυτή την ευκαιρία να βελτιώσουν την εξωτερική τους εμφάνιση, να τονίσουν τα θετικά στοιχεία της εξωτερικής τους εμφάνισης και να καταφέρουν να καλύψουν τα φυσικά χαρακτηριστικά τους που δεν είναι τόσο «τέλεια».

Ωστόσο, πότε η αγάπη για τη μόδα μπορεί να θεωρηθεί επικίνδυνη; Όταν ξεκινήσουμε να παρακολουθούμε μανιωδώς την ίδια και να υιοθετούμε κάθε της τάση, μην επιτρέποντας στη δική μας προσωπικότητα να αναδειχθεί; Όταν θέλουμε να ξοδεύουμε υπέρογκα ποσά για να αποκτήσουμε το τάδε φόρεμα το οποίο θεωρείται το must της εποχής, θεωρώντας πως μονάχα έτσι θα μπορούμε να φαινόμαστε ωραίοι και ποθητοί; Όταν η μόδα γίνει αυτοσκοπός και η εξωτερική εμφάνιση καλύψει κάθε αρετή του ψυχικού μας κόσμου;

Οι πιο φανατικοί οπαδοί της μόδας, πάντοτε είναι οι νέοι. Και αυτό, διότι έχουν μία προσωπικότητα εύπλαστη που στην ανάγκη της να ορίσει τη δική της αυτονομία και πυξίδα, βρίσκουν τη μόδα ως έναν τρόπο ελευθερίας και αυτοέκφρασης.

Ωστόσο, είναι ολίγον οξύμωρο να θεωρούμε πως πολλοί έφηβοι στρέφονται στη μόδα για να αποκτήσουν μία δική τους ταυτότητα, ωστόσο, να καταλήγουν τις περισσότερες φορές να μιμούνται αποκλειστικά τις κυρίαρχες τάσεις, καταργώντας κάθε ξεχωριστό στοιχείο της προσωπικότητάς τους.

Η μόδα δεν είναι κάτι εγγενώς κακό. Η κοινωνία, διαχρονικά, έχει για κάθε έκφανση της καθημερινότητας μία κυρίαρχη στάση και πεποίθηση. Όμως, από το σημείο που κάποιος θα επηρεαστεί μέχρι το σημείο να απολέσει την προσωπικότητά του, αυτό είναι μία λυπηρή κατάσταση.

Οι έφηβοι έχουν ανάγκη την αποδοχή των συνομήλικων τους, βλέπουν στη μόδα την ευκαιρία εκείνη για να αισθανθούν μοναδικά ξεχωριστοί, για να αναδείξουν τα χαρακτηριστικά τους, ακόμα και να προκαλέσουν με την τόλμη και την προκλητικότητά τους. Διαχρονικά, οι έφηβοι προσπαθούσαν να χτυπήσουν τον συντηρητισμό του συστήματος, φορώντας τρύπια τζιν και σκισμένες μπλούζες, βάζοντας σκουλαρίκια σε περίεργα μέρη του σώματος και υιοθετώντας περίεργες κομμώσεις μαλλιών.

Ζούμε στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου βομβαρδιζόμαστε με εικόνες και μηνύματα περί «τέλειας» και αψεγάδιαστης εμφάνισης. Έφηβοι και έφηβες βυθίζονται στην κατάθλιψη και το άγχος επειδή αισθάνονται πως υστερούν στην εμφάνιση και τα φυσικά τους χαρακτηριστικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να στραφούν στη μόδα, να βρουν σε εκείνη μία λύση για να νικήσουν τη χαμηλή τους αυτοεκτίμηση. Δεν καλλιεργούν την αυτοαγάπη και την αυτοαποδοχή,  αλλά εθίζονται στην καταπολέμηση των στοιχείων που θεωρούν πως είναι αρνητικά και τους κοστίζουν σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.

Η μόδα, όπως και η ακραία κατανάλωση, δεν αρκούν για να αισθανθεί ένας άνθρωπος πραγματικά όμορφος. Γιατί η ευτυχία είναι ψυχική κατάσταση η οποία απορρέει από μέσα μας. Ναι μεν η κατανάλωση και μία εξωτερική αλλαγή φέρνουν  χαρά, αλλά αυτή η ευχαρίστηση δεν είναι μόνιμη αλλά πρόσκαιρη.

Η μόδα μπορεί να προκαλέσει ανυπολόγιστες βλάβες στην ακόμα σε διαδικασία διαμόρφωσης ψυχής των εφήβων. Οι σύγχρονες εκπομπές που προβάλλονται στην τηλεόραση και έχουν ως σκοπό των εύρεση νέων μοντέλων, οδηγούν πολλές έφηβες στην ανορεξία με τα υπερβολικά αδύνατα σώματα που προβάλλουν στις πασαρέλες, όπως και πολλές νέες στις πλαστικές επεμβάσεις για να μοιάσουν με τα κυρίαρχα πρότυπα ομορφιάς της σύγχρονης μόδας.

Η λύση σε αυτή την σύγχρονη κοινωνική μάστιγα, είναι η αποδοχή του εαυτού μας, συνεπώς και της εξωτερικής μας εμφάνισης. Μαθαίνω να με αγαπώ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θέλω να με βελτιώνω. Μπορεί να θελήσω να αλλάξω κάτι που θεωρώ πως είναι φυσική εξωτερική μου αδυναμία, αλλά δεν με αλλάζω ολοκληρωτικά και δε με χάνω.

Οι έφηβοι άνθρωποι χρειάζονται ιδιαίτερο χειρισμό, καθώς η ψυχή τους είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητη και μπορεί να επηρεαστεί από σχόλια σχετικά με την εξωτερική τους εμφάνιση.

Η μόδα δε χρειάζεται να ακολουθείται τυφλά, σημασία έχει ο άνθρωπος να βρει τον δικό του χαρακτήρα και να καλλιεργήσει το δικό του λουκ το οποίο θα του επιτρέψει να λάμψει.