Το Nomadland, η επική οδύσσεια μιας γυναίκας που χάνει τη δουλειά της και το σπίτι της και ενώνεται με Αμερικάνους που ζουν από τα φορτηγά καθώς ψάχνουν για δουλειά, ήταν ο μεγάλος νικητής στα φετινά Oscars. H ταινία «Nomadland» της Κλόι Ζάο σάρωσε και η 39χρονη Κινέζα σκηνοθέτρια δήλωσε: «Εκ μέρους των παραγωγών μου, ευχαριστούμε την Ακαδημία και τους συνυποψήφιους μας και όσους μας βοήθησαν για να γίνει αυτή η ταινία, τη συγγραφέα του βιβλίου στο οποίο βασιστήκαμε, όλους όσους έπαιξαν, και όλους όσους βρήκαμε στο δρόμο και μας δίδαξαν τι σημαίνει πραγματική καλοσύνη». Αφήνοντας πίσω το ιστορικό δράμα του Aaron Sorkin, Trial of the Chicago 7, και την ιστορία του David Fincher του παλιού Χόλιγουντ, Mank, για τη δημιουργία του Citizen Kane.
Τι ξέρουμε για το Nomadland
Σε συγγραφή, σκηνοθεσία, επεξεργασία και παραγωγή της Chloé Zhao, το Nomadland βασίζεται στο μη φανταστικό βιβλίο του 2017 Nomadland · Surviving America in the Twenty-First Century της Jessica Bruder. Η ταινία έχει έναν φανταστικό σύνθετο χαρακτήρα – μια χήρα με το όνομα Φερνς, που έπαιξε η Frances McDormand και αλληλοεπιδρά σε σκηνές με πολλά από τα πραγματικά άτομα που εμφανίζονται στις σελίδες του βιβλίου. Το Nomadland προτάθηκε για έξι βραβεία. Από την πρεμιέρα του στις 11 Σεπτεμβρίου 2020, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, η Nomadland είχε λάβει επαίνους από δεκάδες ομάδες κριτικών και κινηματογραφικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων κορυφαίων βραβείων από τις Χρυσές Σφαίρες, τα BAFTA, τα Βραβεία Κριτικής Επιλογής και την Εθνική Εταιρεία Κριτικών Κινηματογράφου. Ονομάστηκε επίσης η ταινία της χρονιάς του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου.
Διαβάστε: Ταινίες που αποτυπώνουν απόλυτα το μεγαλείο της Ελλάδας!
Οι φετινοί υποψήφιοι για Όσκαρ ήταν αξιοσημείωτοι για την ποικιλομορφία τους, σε αντίθεση με τα βραβεία του περασμένου έτους, όταν μόνο ένα έγχρωμο άτομο προτάθηκε στις κύριες κατηγορίες ηθοποιών και καμία γυναίκα δεν ήταν υποψήφια για την καλύτερη σκηνοθεσία, προκαλώντας μία κατακραυγή από τα κοινωνικά μέσα.
Ποια είναι η ιστορία του Nomadland
Το «Nomadland» είναι ένα συναισθηματικό, καθηλωτικό ταξίδι κι η Chloé Zhao είναι η πρώτη γυναίκα ασιατικής καταγωγής που πήρε το χρυσό αγαλματίδιο για την καλύτερη σκηνοθεσία. Σε απάντηση, η Ακαδημία δημιούργησε ένα σύνολο από πρότυπα που θα ακολουθηθούν για τους υποψηφίους καλύτερης ταινίας, τα οποία θα εισαχθούν σταδιακά σε διάστημα τεσσάρων ετών από το 2022. Αυτά τα πρότυπα δεν επηρέασαν τους υποψηφίους του τρέχοντος έτους. Η McDormand, η οποία παρήγαγε και πρωταγωνίστησε στην ταινία, είχε θέσει το ζήτημα το 2018, όταν δέχτηκε το αγαλματίδιο της Καλύτερης Ηθοποιού για το Three Billboards Outside Ebbing Missouri, για τα μέλη της Ακαδημίας και τους ηθοποιούς να επιμείνουν σε μία δικλείδα στα συμβόλαιά τους, που θα επιτρέπει και α εντάσσει τη διαφορετικότητα πίσω από τις κάμερες. Κατά τη δημιουργία της Nomadland, έκανε ακριβώς αυτό.
Στην φετινή ανατροπή υπήρξε και μια ανατροπή. Το βραβείο καλύτερης ηθοποιού ανακοινώθηκε αντί για τελευταίο, πριν από τα βραβεία Α’ Γυναικείου και Α΄ Ανδρικού Ρόλου, που κέρδισαν οι Φράνσις ΜακΝτόρμαντ και Άντονι Χόπκινς αντίστοιχα. Η τελετή έλαβε χώρα στο Union Station, που βρίσκεται στο Λος Άντζελες, στον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό κι όχι στο Dolby Theatre, όπως συνηθιζόταν τα προηγούμενα χρόνια, γιατί έκριναν τον χώρο ακατάλληλο, για να εφαρμόσουν τα μέτρα που έπρεπε κατά της πανδημίας.
Λίγα λόγια για την ταινία
Ο Φερνς (Φράνσις Μακ Ντόρμαντ) θρηνεί μια ζωή από την οποία έχει αποκοπεί. Φαίνεται ότι ήταν σχετικά ευτυχισμένη στο Empire, στη Νεβάδα, μια από αυτές τις πολλές αμερικανικές μικρές πόλεις που χτίστηκαν γύρω από τη βιομηχανία. Όταν το εργοστάσιο γύψου έκλεισε εκεί, η πόλη έκλεισε κυριολεκτικά μαζί της. Σε έξι μήνες, ολόκληρος ο ταχυδρομικός κώδικας καταργήθηκε. Σε αυτήν την εφιάλτη, η σύζυγος του Φέρν πέθανε, αφήνοντας την εντελώς μόνη και έμεινε άστεγη. Χτυπώντας το δρόμο για αναζήτηση εργασίας ως εποχιακός υπάλληλος σε ένα κέντρο του Αμαζονίου, η Φερ ξεκινά να ζει στο φορτηγό της, τελικά να ασχολείται με μια ομάδα σύγχρονων νομάδων, ανθρώπων που μερικές φορές σχηματίζουν αυτοσχέδιες κοινότητες, αλλά αναπόφευκτα καταλήγει ξανά μόνη της, διασχίζοντας το Αμερικανικό τοπίο.
Η Φερν είναι το αξέχαστο κέντρο του αριστοκρατικού “Nomadland” του Chloé Zhao, μια ταινία που βρίσκει ποίηση στην ιστορία μιας φαινομενικά μέτριας γυναίκας. Είναι μια πανέμορφη ταινία που ονειρεύεται με τον τρόπο που καταγράφει την ομορφιά αυτής της χώρας και στηρίζεται στην ιστορία της για ένα είδος ατόμου που δεν βλέπουμε συνήθως σε ταινίες. Οι κινηματογραφιστές και οι καλλιτέχνες γενικά έχουν την τάση να κρίνουν τους χαρακτήρες τους. Εδώ όμως είναι και ο καλός τύπος, εδώ και ο κακός.
Υπάρχει μια πολύ μικρότερη εκδοχή της αληθινής ιστορίας του “Nomadland”, που βασίζεται στο βιβλίο της Τζέσικα Μπρόντερ, μελωματοποιώντας την ιστορία της Φερν σε μια απόπειρα λύτρωσης. Η Φερ δεν πιστεύει ότι πρέπει να εξαργυρωθεί ή να σωθεί, και η Ζάο δεν πιέζει κουμπιά σε μια προσπάθεια ούτε να μας κάνει να λυπηθούμε για αυτήν, αλλά κάπως να υποτιμήσουμε τη μοναξιά και τη θλίψη της κατάστασής της. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που κερδίζει τα συναισθήματά σας, που προέρχονται από γνήσια, έντιμη εν συναίσθηση περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Πως είναι ο κόσμος
Βλέπουμε αυτόν τον κόσμο μέσω της απόδοσης της McDormand, σε μια από τις πιο λεπτές και εκλεπτυσμένες ερμηνείες της καριέρας της. Η Φερ είναι μια τόσο εκπληκτικά περίπλοκη γυναίκα, που μπορεί να είναι ανήσυχη σε κάποιο βαθμό που προκαλεί αυτο-σαμποτάζ, αλλά είναι επίσης απίστευτα ζεστή και ανοιχτή με τους ανθρώπους της. Κάνει φίλους οπουδήποτε πηγαίνει, όπως κυρίες όταν πηγαίνει σε μια εκπομπή RV ή τον νεαρό άνδρα που δίνει φως. Η McDormand κάνει τόσα πολλά με μια ματιά ή ένα σπασμένο χαμόγελο που άλλοι ηθοποιοί δεν θα μπορούσαν να μεταφέρουν με έναν ολόκληρο μονόλογο. Βλέπουμε μια ολόκληρη ζωή σε αυτήν την παράσταση. Κάθε ρυθμός και κάθε επιλογή έχει ιστορία πίσω από αυτό. Είναι μια από τις καλύτερες παραστάσεις στην καριέρα της και μια από τις καλύτερες ηθοποιούς.
Και η Zhao ταιριάζει με αυτό που παίρνει από την McDormand στο “Nomadland” με την εκπληκτική τεχνική της ικανότητα. Επανενώνεται με τον Joshua James Richards, τον κινηματογράφο στο “The Rider”, και το ζευγάρι ανακαλύπτει και πάλι την ομορφιά στα τοπία της χώρας. Το ταξίδι της Φερν την οδηγεί σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και η Ζάο και ο Ρίτσαρντς στηρίζονται στο μεγαλείο του κόσμου γύρω της με μακριά πλάνα στον ορίζοντα, τα περισσότερα από τα οποία φαινομενικά τραβήχτηκαν στη μαγική ώρα του ηλιοβασιλέματος. Είναι μια όμορφη ταινία και αξίζει να τη δείτε, και όχι μόνο για τα
Add Comment