Αν μιλήσουμε για θεατρικές παραστάσεις που αξίζουν να συζητηθούν, τότε αναμφισβήτητα πρέπει να αναφέρουμε μια εξαιρετική προσπάθεια του σκηνοθέτη Άρη Μπινιάρη και του διαλεχτού θιάσου του στη τραγωδία του Αισχύλου. Δεν είναι άλλη φυσικά από τον Προμηθέα Δεσμώτη.
Το έργο υπάρχει περίπτωση να αποτελεί μέρος μίας τριλογίας του Αισχύλου. Παραμένει μέχρι και σήμερα αχρονολόγητο. Είναι επίσης η μόνη σωζόμενη τραγωδία στην οποία ούτε ένας από τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες είναι κοινός θνητός. Καθ΄όλη τη διάρκεια του έργου, ο Προμηθέας που είναι το πρόσωπο γύρω από το οποίο εξελίσσεται η ιστορία, βρίσκεται καθηλωμένος με αλυσίδες πάνω σε ένα βράχο, ως τιμωρία από το Δία επειδή έκλεψε τη φωτιά για να τη δώσει στους θνητούς. Ο Προμηθέας έρχεται σε διάλογο με τις Ωκεανίδες, οι οποίες αποτελούν το χορό της τραγωδίας, τον Ωκεανό, την Ιώ την οποία έχει μεταμορφώσει ο Δίας σε αγελάδα και τέλος με τον αγγελιοφόρο του Δία, το θεό Ερμή. Η τραγωδία αποτυπώνει τον ασταμάτητο αγώνα κατά της δύναμης και της εξουσίας. Είναι μια παράσταση καθ΄όλα διαχρονική και επίκαιρη.
Αναμφισβήτητα ξεχωρίζει η σκηνοθεσία της συγκεκριμένης παράστασης που σε συνδυασμό με τη δουλειά των ηθοποιών και των υπόλοιπων συντελεστών της παράστασης έχουν καταφέρει ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Καταρχάς, έχει επιτευχθεί κάτι το οποίο είναι ασυνήθιστο για αρχαία τραγωδία. Αντι να φύγετε με ένα αίσθημα κούρασης και παρανόησης, ο κύριος Μπινιάρης καταφέρνει να αποδώσει το αρχαίο δράμα με τρόπο που καλύπτει το χάσμα των χρόνων. Μπορεί η απόδοση να μην είναι ακριβής και να υπάρχει σαφής υποκειμενικότητα, όμως από την άλλη ο θεατής βιώνει κάτι το οποίο μπορεί να αντιληφθεί. Έτσι η παράσταση ξεχωρίζει από άλλες απόπειρες του είδους.
Από τη πρώτη στιγμή μεταφέρεται ανεμπόδιστα στο θεατή μια ασταμάτητη ενέργεια, μια συνεχής κίνηση. Πράγμα δύσκολο καθώς να σας θυμίσουμε ότι ο Αισχύλος γράφει για τον αλυσοδεμένο Προμηθέα. Από τη φύση του το έργο είναι στατικό εδώ όμως παρουσιάζεται μια άλλη οπτική δυναμικότητας. Τα συναισθήματα ρέουν απλόχερα προς το θεατή ενώ αποτυπώνεται περίτεχνα η αδικία, η βία, η αντίσταση και η ελπίδα. Τα σκηνικά της Μαγδαληνής Αυγερινού είναι επίσης άξια αναφοράς καθώς συμβάλλουν σημαντικά στο τελικό αποτέλεσμα. Έχει γίνει επιλογή τριών κατακόρυφων στηλών προσβάσιμο με σκάλες για να τοποθετηθεί ο Προμηθέας. Η Ιώ από την άλλη που είναι αγελάδα, έχει εγκλωβιστεί με ξυλοπόδαρα σε χέρια και πόδια, επέμβαση που διευκολύνει την αποτύπωση της δυσφορίας και της υποτίμησης που έχουν όλοι όσοι «μπλέκουν» με τους Θεούς.
Ο ηχολήπτης από την άλλη αυξομειώνει τις εντάσεις των φωνών αποδίδοντας έτσι ένα ευρύ φάσμα μηνυμάτων και νοημάτων. Η μουσική μελωδία είναι από το Φώτη Σιώτα ενω υπάρχει και η προσθήκη ενός βιολοντσέλου, αυτό του Νίκου Παπαϊωάννου. Αυτό που λαμβάνει ο θεατής λοιπόν είναι άρτια μουσικά επενδυμένο και φθάνει την όλη εμπειρία ένα επίπεδο πιο ψηλά. Ένας Προμηθέας που αντιλαλεί μέσα στη ψυχή μας και μας μεταφέρει όλη την απόγνωση, όλη την αδικία και την περηφάνια που κουβαλάει σαν ρόλος.
Κλείνοντας να σας πούμε λίγα λόγια για την απόδοση του πρωταγωνιστή της συγκεκριμένης παράστασης, Γιάννη Στάνκογλου. Τον ηθοποιό που απολαύσαμε και στην τηλεοπτική σειρά «Άγριες Μέλισσες», και που στην τραγωδία αυτή του Αισχύλου πραγματικά αποδεικνύει ότι τα μακροσκελή συνεχόμενα χειροκροτήματα και η επιτυχία της παράστασης είναι σε μεγάλο μέρος για εκείνον. Καταιγηστικός από την πρώτη στιγμή, με συγκλονιστική αντιμετώπιση στα λάθη του και το στοίχημα της απομνημόνευσης ενός τόσο μεγάλου ρόλου, ο κ.Στάνκογλου απογειώνει το εγχείρημα.
Add Comment