7 βασικά χαρακτηριστικά του κλασικού μπαλέτου!

Το κλασικό μπαλέτο είναι ένα είδος χορού που εκτελείται σε κλασική μουσική, με παραγωγές όπως ο Καρυοθραύστης και η Λίμνη των Κύκνων του Pyotr Ilyich Tchaikovsky να χρησιμεύουν ως κορυφαία παραδείγματα του στυλ. Στο κλασικό μπαλέτο, οι χορευτές εκτελούν ακριβείς κινήσεις, αν και προσπαθούν να φαίνονται ρέοντες και αιθέριοι. Το στυλ διαθέτει επίσης εργασία με pointe, κατά την οποία οι χορευτές σηκώνονται στα δάχτυλα των ποδιών τους με ειδικά παπούτσια pointe, στριφογυρίζουν πάνω στα πόδια τους και τα επεκτείνουν σε διάφορες κινήσεις. Η εκπαίδευση επικεντρώνεται στην ενίσχυση του κέντρου (κοιλιακών), εκτός από τα πόδια.

Κλασικό μπαλέτο σε όλο τον κόσμο

Το κλασικό μπαλέτο εξελίχθηκε σε διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα, τα οποία διαφέρουν ανάλογα με την τοποθεσία. Το American Ballet Theatre School στη Νέα Υόρκη είναι μια κλασική σχολή μπαλέτου. Στη Ρωσία, οι κύριες μέθοδοι είναι η Vaganova και η Legat, με το Μπαλέτο Μπολσόι να είναι η κορυφαία σχολή κλασικού μπαλέτου και ιδιαίτερα εμβληματική. Τα γαλλικά εκπαιδευτικά κέντρα, όπως η Όπερα του Παρισιού, χρησιμοποιούν μοναδικά συστήματα που έχουν αναπτυχθεί εσωτερικά.

Στην Ιταλία, η μέθοδος Cecchetti, που πήρε το όνομά της από τον χορευτή Enrico Cecchetti, είναι η βασική. Και στη Δανία, οι χορευτές ακολουθούν τη μέθοδο Bournonville, την οποία δημιούργησε ο Augustine Bournonville. Ενώ αυτά τα συστήματα μπορεί να ενσωματώνουν διαφορετικές παραλλαγές μπαλέτου, το κλασικό μπαλέτο συχνά λειτουργεί ως θεμέλιο που διδάσκουν όλες οι σχολές μπαλέτου.

Μια σύντομη ιστορία του κλασικού μπαλέτου

Εξελίσσεται από τους χορούς της κοινωνικής αυλής κατά την Ιταλική Αναγέννηση, η Catherine de Medici έφερε το μπαλέτο στη Γαλλία τον δέκατο έκτο αιώνα.

Μπαλέτο στη δεκαετία του 1600: Η δημοτικότητα του Μπαλέτου στη Γαλλία αυξήθηκε τον 17ο αιώνα, και τελικά έγινε μια επαγγελματική τέχνη που ενσωμάτωσε ακροβατικές κινήσεις. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος 14ος ίδρυσε την Ακαδημία Royale de Danse το 1661, η οποία βοήθησε να μετατραπεί το μπαλέτο σε επίσημος χορός και τρόπος πειθαρχίας.

Η επιρροή του Pierre Beauchamp: Ο Pierre Beauchamp υπηρέτησε ως διευθυντής της Académie Royale de Danse (που αργότερα έγινε μέρος της Académie Royale de Musique) ξεκινώντας το 1661. Ο Beauchamp δημιούργησε τις πέντε θέσεις μπαλέτου, οι οποίες παραμένουν θεμελιώδεις για το κλασικό μπαλέτο σχεδόν 350 χρόνια αργότερα.

Ανάπτυξη του κλασικού μπαλέτου: Η επίσημη αρχή του κλασικού μπαλέτου ήρθε τον δέκατο ένατο αιώνα, όταν ο Marius Petipa συνδύασε τις ιστορίες παραμυθιών του ρομαντικού μπαλέτου με τον αθλητισμό των ρωσικών τεχνικών. Η Petipa παρήγαγε τη Ζιζέλ και την Ωραία Κοιμωμένη. Χρησιμοποίησε το grand pas de deux (πεντάτο χορευτικό ντουέτο) και σταθεροποίησε το σώμα του μπαλέτου (οι υποστηρικτές χορευτές) ως τυπικό μέρος ενός μπαλέτου.

7 Χαρακτηριστικά του Κλασικού Μπαλέτου

Ενώ το μπαλέτο έχει διαχωριστεί σε διάφορες παραλλαγές, το κλασικό μπαλέτο έχει κάποιες στάνταρ κινήσεις και έχει επηρεάσει και άλλα στυλ. Ακολουθούν μερικά χαρακτηριστικά που καθορίζουν το κλασικό μπαλέτο:

1. Περιστροφή: Περιστροφή του ποδιού από τους γοφούς, καθώς τα πόδια γυρίζουν προς τα έξω ενώ τα τακούνια παραμένουν στενά μεταξύ τους.
2. Πέντε θέσεις: Οι πέντε βασικές θέσεις ποδιών στο μπαλέτο, ξεκινώντας από την προσέλευση. Υπάρχουν επιπλέον πέντε θέσεις που γίνονται με τα χέρια.
3. Ballon: Η εμφάνιση ενός σύντομου ανοίγματος των ποδιών στον αέρα κατά το άλμα. Η κίνηση πρέπει να φαίνεται αβίαστη και η προσγείωση να φαίνεται απαλή.
4. Τεχνική Pointe: Αυτό συμβαίνει όταν ένας χορευτής μπαλέτου κρατά ολόκληρο το σωματικό του βάρος στα δάχτυλα των ποδιών. Αναφέρεται επίσης ως εργασία pointe και γίνεται με παπούτσια pointe (επίσης γνωστά ως παπούτσια μπαλέτου).
5. Παραδοσιακή στολή μπαλέτου: Οι χορευτές τυπικά φορούν ροζ καλσόν, κορδόνι και κοντή φούστα ή φούστα με τούλι. Οι μπαλαρίνες φορούν tutus κατά τη διάρκεια των παραστάσεων. Οι περισσότεροι χορευτές φορούν μαλακά παπούτσια μπαλέτου μέχρι να γίνουν πιο προχωρημένοι και να στραφούν σε παπούτσια pointe. Έχουν επίσης τα μαλλιά τους σε στυλιζαρισμένο ψηλό κότσο για να δημιουργήσουν ομοιομορφία, έτσι ώστε ο χορογράφος ή οι εκπαιδευτές να μπορούν να επικεντρωθούν στην ευθυγράμμιση και τις κινήσεις των χορευτών.
6. Χαριτωμένη αισθητική: Η κλασική χορογραφία μπαλέτου εστιάζει σε ρευστές, χαριτωμένες κινήσεις και μεγάλες γραμμές.
7. Έμφαση στη φόρμα: Η εκπαίδευση στο κλασικό μπαλέτο περιλαμβάνει αυστηρή εστίαση στη σωστή φόρμα, δουλειά των ποδιών και τεχνική.

8 διάσημα κλασικά μπαλέτα

1. La Bayadère: Ο Marius Petipa χορογράφησε στο La Bayadère.
2. Coppélia: Ο Arthur Saint-Leon χορογράφησε αυτό το μπαλέτο της ρομαντικής εποχής.
3. Δον Κιχώτης: Ο Marius Petipa χορογράφησε τον Δον Κιχώτη, βασισμένος στο βιβλίο Miguel de Cervantes, που έκανε πρεμιέρα το 1869.
4. Ο Καρυοθραύστης: Ο Μάριος Πετίπα και ο Λεβ Ιβάνοφ χορογράφησαν το μπαλέτο του 1892.
5. Ρωμαίος και Ιουλιέτα: Η Ivo Váňa-Psota χορογράφησε αυτό το μπαλέτο του 1938, βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ.
6. Η Ωραία Κοιμωμένη: Ο Marius Petipa χορογράφησε την πρωτότυπη παραγωγή, βασισμένη στο La Belle au bois αδρανές.
7. Swan Lake: Julius Reisinger αρχικά χορογράφησε το μπαλέτο, αν και πολλές παραγωγές χρησιμοποιούν τη χορογραφία του Marius Petipa και του Lev Ivanov από την αναβίωση.
8. Σταχτοπούτα: Αυτό το χορογραφημένο μπαλέτο του Ροστίσλαβ Ζαχάροφ έκανε το ντεμπούτο του το 1945.