Ο χορός δεν είναι μόνο σωματική αλλά και πνευματική έκφραση. Ο χορός είναι σαν να ανοίγεις ένα παράθυρο και να ανακαλύπτεις έναν νέο κόσμο, είναι μια μορφή σύνδεσης και ακρόασης του εαυτού σου και του σύμπαντος. Ο Θεός στην πιο αγνή μορφή αντανακλάται μέσω της καλλιτεχνικής έκφρασης. Τα σώματα γίνονται εργαλεία, επικοινωνώντας τη γύμνια της ψυχής μας προβάλλοντας τη δύναμη του πνευματικού μας εαυτού. Αυτός είναι ο λόγος που ο χορός είναι παρών στη μυθολογία και τη θρησκεία σε όλο τον κόσμο.
Ο χορός χρησιμοποιείται ως σύνδεσμος με το θείο από πολλούς πολιτισμούς:
– Ο χορός ήταν σίγουρα σημαντικό μέρος των τελετών, των τελετουργιών, των εορτασμών και της διασκέδασης από πριν από τη γέννηση των πρώτων ανθρώπινων πολιτισμών. Η αρχαιολογία προσφέρει ίχνη χορού από τους προϊστορικούς χρόνους, που χρονολογούνται πριν από 10.000 χρόνια. Στις σπηλαιογραφίες, οι άνθρωποι απεικόνιζαν την ισχυρή ζωτικότητα των πρωτόγονων χορών. Μόλις καταληφθεί από το πνεύμα, ο πρωτόγονος άνθρωπος μπορεί να θεραπεύσει τις ασθένειές του, να λάβει δύναμη και θάρρος για πόλεμο, να πάρει ως αντάλλαγμα ένα καλό κυνήγι ή μια καλή σοδειά.
Υπάρχουν δύο είδη εκστατικού χορού στους πρωτόγονους πληθυσμούς, οι χοροί σε αρμονία και αυτοί σε δυσαρμονία με το σώμα. Παράδειγμα χορού σε δυσαρμονία με το σώμα είναι ο σπασμωδικός χορός, χαρακτηριστικός των σαμανικών πολιτισμών, σε αυτό το είδος χορού η έκσταση αναζητά το αφύσικο. Η μαγική δύναμη βρίσκεται στα χέρια του μάγου ή του θεραπευτή.
– Στην αρχαία Ελλάδα ο χορός ονομαζόταν Χωρεία που προέρχεται από την λέξη «χαρά». Συχνά στα εικονιστικά έργα της Κρήτης εμφανίζονται οι χοροί κυκλικά γύρω από τον λυράρη και οι ιεροί χοροί σε ζευγάρια, αλλά ο χορικός χορός είναι η σημαντικότερη εκδήλωση της έκστασης και της απελευθέρωσης του εγώ.
– Στα λειτουργικά-τελετουργικά κείμενα και στους χριστιανούς των πρώτων εκκλησιών υπάρχουν αναφορές στον εκστατικό χορό που ασκούνταν για να φέρουν τους θρησκευόμενους στην πληρότητα της δικής τους πνευματικής εμπειρίας. Στο Μεσαίωνα, ο τελετουργικός χορός σταδιακά απαγορεύτηκε από τον Χριστιανισμό.
– Για τους Ινδουιστές, ολόκληρο το Σύμπαν δημιουργείται ως εκδήλωση του χορού του Υπέρτατου Χορευτή, Ναταράγια.
– Το Kagura, κυριολεκτικά «θεϊκή ψυχαγωγία», είναι ένας συγκεκριμένος τύπος τελετουργικού χορού Σιντοϊσμού που χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως μορφή μαντείας. Ο σαμάνος που εκτελεί το χορό παίρνει το χρησμό από τον θεό, μετατρέποντας έτσι την ίδια τη χορεύτρια σε θεό κατά τη διάρκεια της παράστασης.
– Το Seungmu είναι ένας κορεατικός χορός που πραγματοποιείται από βουδιστές μοναχούς. Είναι ένας από τους πιο διάσημους κορεάτικους παραδοσιακούς χορούς που χρησιμοποιούνται ως μορφή λατρείας και προσευχής.
– Ο χορός χρησιμοποιείται εδώ και πολύ καιρό από τους Εβραίους ως μέσο έκφρασης της χαράς στα μάτια του Θεού και παίζει σημαντικό ρόλο στη θρησκευτική τελετή. Παραδοσιακοί χοροί όπως το Ashkenazi και το Sephardi συνδέονται επίσης με σημαντικά γεγονότα όπως γάμους ή τελετουργικές γιορτές.
– Η Hula είναι μια πολυνησιακή μορφή χορού που συνοδεύεται από άσματα. Υπάρχουν διάφοροι θρύλοι γύρω από την προέλευση της χούλα, οι οποίοι έχουν θεϊκή μορφή. Σύμφωνα με έναν θρύλο της Χαβάης, η χούλα γεννήθηκε όταν ο θεός της ζωής Κέιν και άλλοι θεοί χρησιμοποίησαν άσματα και κινήσεις για να δημιουργήσουν ξόρκια κατά τη δημιουργία της γης, του άνδρα και της γυναίκας.
– Στο Ισλάμ οι στροβιλιζόμενοι Δερβίσηδες είναι ιδιαίτερες φιγούρες που ανήκουν στην αδελφότητα των Σούφι, οι οποίοι επιδιώκουν τη μυστικιστική ένωση με τον Θεό μέσω μιας συγκεκριμένης μορφής χορού, στην οποία περιστρέφονται γύρω τους μέχρι να φτάσουν σε μια κατάσταση έκστασης.
Ο άνθρωπος όχι μόνο υμνεί τον Θεό μέσω της μέγιστης εκδήλωσης ενότητας ψυχής και σώματος, αλλά έρχεται κοντά του γιατί σκοπός του χορού είναι να ακολουθήσει ένα μονοπάτι ασκητικότητας για να φτάσει σε μια πλήρη βύθιση του ατομικού εγώ στην συμπαντική ουσία, μεταμορφώνοντας και έτσι συνάπτοντας σχέση με τον υπεράνθρωπο.
[…] Διαβάστε – Τελετουργικοί χοροί : Ο χορός σαν μέσο επικοινωνίας με … […]