«Θα φτάσει η μέρα, που τα δυο σου χέρια θα βαραίνουν πιο πολύ από λέξεις ειπωμένες στις σελίδες κάποιου βιβλίου. Κι αν ήρθε αυτή η μέρα: “τότε να ξέρεις θα σημαίνει ότι πέθανα”.
« Ίσως, λοιπόν, αναρωτηθείς την επακριβή προέλευση και καταγωγή του έργου. Για το εν λόγω, μάθε, πως γεννήθηκε για την ποίηση και την ζωή και τον έρωτα. Μητέρα του η απουσία, το κυοφορούσε αιωνίως ξερνώντας τα πιο απόκρυφα, τα πιο ανο- μολόγητα φωνήεντα και οδοντικά σύμφωνα. Κι απ’ τα σπλάχνα της, το τράβηξες εσύ, κι εμείς και κάποιος τυχαίος, αμφισβητώ- ντας την υπόσταση της δημιουργίας. Διότι, κύριοι, δική μας κόρη είναι η ποίηση, ταπεινή και οδυνηρή,
όσο η ωδίνη εκείνου του τοκετού. Όσο η ωδίνη των λέξεων, που δεν βαστιούνται πια από τρύπια χέρια και αξιοπρέπειες. Θα την επανακαταλάβουμε από πάσαν μάνα απουσία, μη φοβάστε. Και θα ΄ναι η μέρα που θα πω με μιαν ανάσα, ακόμη κι αν αυτή κοπεί: “[…] θέλω να ξεριζώσω όλο το δέρμα που έχεις αγγίξει, να στύψω τα πνευμόνια μου μπας και ανασάνουν μόνο για μένα. Έτσι, για να μην νομίζεις ότι πέθανα».
Διαβάστε – Ρωμαίος και Ιουλίετα : Πράγματα που δεν γνωρίζατε
Τι αναφέρει το απόσπασμα
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο μίας νεαρής ποιήτριας, με τίτλο «Απνευστί». Η μικρή σε ηλικία δημιουργός του, μας συστήνεται με αυτή την έκδοση τον Ιανουάριο του 2020, και ταράζει τον ποιητικό κόσμο μας με το ανήσυχο πνεύμα της. Ο λόγος για τη Μαρίνα Σπηλιωτοπούλου, η οποία γεννήθηκε στις 17 Απριλίου του 1999, σπουδάζει στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστήμιου Πατρών και της αρέσει να ασχολείται με διάφορες εκφάνσεις της τέχνης όπως η ποίηση, τα κολάζ και η ζωγραφική. Είναι σημαντικό να γίνεται αναφορά σε τέτοιες αξιόλογες προσπάθειες νέων καλλιτεχνών και να υπογραμμίζεται η παρουσία τους.
Ελληνική Λογοτεχνία
Η ελληνική λογοτεχνία και ποίηση με τη σπουδαία ιστορία της πρέπει να αγκαλιάζει και να προωθεί την έκφραση της νέας γενιάς που τώρα πιο πολύ από ποτέ θέλει να εκτονωθεί. Η πανδημία μας έχει περιορίσει σε μικρές φυλακές ονόματι σπίτια, και η τέχνη σαφώς είναι το παράθυρο. Όπως τονίζει και η εν λόγω πρωτοεμφανιζόμενη ποιήτρια, ο φόβος είναι ο χειρότερος φασισμός και λόγω της πανδημίας έχει μεγαλώσει σε αρκετό βαθμό. Είναι επίσης λογικό, μέσα σε αυτό το πλαίσιο να έχει επηρεαστεί και η ποίηση, όπως λέει. Σε μία αυθόρμητη κίνηση, η Μαρίνα βρίσκει τη διέξοδο, και εκφράζει τα πράγματα με έναν αρκετά ιδιαίτερο τρόπο, ωμό και ρομαντικό.
Συμπερασματικά
Σε μία αξιέπαινη προσπάθεια, μιλάει σε όσους συναισθάνονται, σε όσους ερωτεύονται και όσους θέλουν να ακούσουν μία αντισυμβατική και ιδιαίτερη πλευρά, τη δική της. Επιπλέον, αξιοπρόσεκτο είναι ότι αλλάζει συχνά χρώματα στα μαλλιά της, όλα είναι έντονα και πολύχρωμα, ίσως αντιπροσωπεύοντας την ανησυχία, τη διάθεση για ζωή και την αποφασιστικότητα που κρύβεται και στο μοναδικό τρόπο γραφής της. Από τα ποίηματα της ξεχωρίζει ως αγαπημένο το XIV :«Και στο σώμα μου είμαι απούσα[…]», ενώ εξομολογείται ότι δεν αποκλείεται να μας εκπλήξει με μία δεύτερη έκδοση συλλογής ποιημάτων, αρκεί να το πάρει απόφαση ! Το πρώτο της έργο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις και αποτελείται από 48 σελίδες .
Add Comment