Μπαλέτο: 4 μπαλαρίνες με τεράστια επιρροή στον χώρο

Η αυστηρότητα και η αποφασιστικότητα της μπαλαρίνας είναι κάτι που πρέπει να αναγνωρίζεται. Ποιοι είναι, όμως, οι καλύτεροι και πιο διάσημοι χορευτές μπαλέτου, που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος; Η απάντηση είναι δύσκολο να δοθεί, διότι έχουν υπάρξει πάρα πολλοί σπουδαίοι χορευτές και πολλές σπουδαίες χορεύτριες, που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία και έχουν αφήσει το δικό τους λιθαράκι στον κόσμο του μπαλέτου. Θα μπορούσαμε να κάνουμε μα τεράστια και αέναη λίστα με μπαλαρίνες, που ανέβηκαν πολύ ψηλά στην καριέρα τους. Παρακάτω επιλέξαμε τέσσερις εμβληματικές μπαλαρίνες, που ξεχώρισαν στον τομέα τους και συνεπήραν το παγκόσμιο κοινό με την κομψότητά τους.

Anna Pavlova

Το όνομα Anna Pavlova είναι συνήθως ένα από τα πρώτα που έρχεται στο μυαλό, όταν σκέφτεσαι τις μεγαλύτερες μπαλαρίνες του κόσμου. Αν και τα μακριά άκρα της, τα τοξωτά πόδια και οι λεπτοί αστραγάλοι της δεν ταίριαζαν στο καλούπι της μπαλαρίνας της εποχής της, ποτέ δεν άφησε αυτά τα χαρακτηριστικά να την εμποδίσουν να κάνει όνομα. Μετά την αποφοίτησή της από τη Σχολή Αυτοκρατορικού Μπαλέτου της Ρωσίας, εντάχθηκε στο Θέατρο Mariinsky και γρήγορα ανέβηκε στις τάξεις.

Η Πάβλοβα έγινε αγαπημένη του θρυλικού χορογράφου, Marius Petipa και ονομάστηκε Prima Ballerina το 1906 μετά από μια παράσταση της Ζιζέλ. Ωστόσο, ο ρόλος του The Dying Swan, που χορογράφησε γι’ αυτήν ο Michel Fokine, θα γινόταν ο πιο διάσημος ρόλος της καριέρας της. Συνέχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, παίζοντας με τους Ρώσους του Μπαλέτου και ενέπνευσε εκατοντάδες να γίνουν χορευτές, συμπεριλαμβανομένου του Βρετανού χορογράφου, Φρέντερικ Άστον!

Margot Fonteyn

Διορισμένη ως Prima Ballerina Assoluta από τη βασίλισσα Ελισάβετ II, η Margot Fonteyn συνέβαλε καθοριστικά στο να γίνει το Βασιλικό Μπαλέτο το σύμβολο που είναι σήμερα. Ξεκίνησε την εκπαίδευσή της σε ηλικία τεσσάρων ετών στην Αγγλία, ωστόσο οι σπουδές της συνεχίστηκαν στη Σαγκάη της Κίνας υπό τον George Goncharov, μετά τη μετακόμιση της οικογένειάς της. Επέστρεψε στο Λονδίνο σε ηλικία 14 ετών και προσκλήθηκε να ενταχθεί στη Σχολή Μπαλέτου Vic-Wells, γνωστή πλέον ως Βασιλική Σχολή Μπαλέτου. Ακόμα φοιτήτρια, έκανε το σόλο ντεμπούτο της με το Vic-Wells Ballet (Βασιλικό Μπαλέτο) και αμέσως μετά άρχισε να ερμηνεύει πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ο χορός της Fonteyn διακρίθηκε για τον λυρισμό και τις τέλειες γραμμές του, κυρίως στις ερμηνείες της ως Aurora στην Ωραία Κοιμωμένη. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο κάνοντας εμφανίσεις, κάνοντας μάλιστα εμφανίσεις στο The Ed Sullivan Show! Ακριβώς όταν επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί, η Fonteyn ξεκίνησε τη μεγαλύτερη καλλιτεχνική της συνεργασία με τον Rudolf Nureyev. Έκαναν το ντεμπούτο τους το 1962, ερμηνεύοντας τη Ζιζέλ, για την οποία έλαβαν «15 λεπτά χειροκροτήματα και 20 κουρτίνες». Αποσύρθηκε το 1979 σε ηλικία 60 ετών και μέχρι σήμερα κρατά μια από τις μεγαλύτερες καριέρες, αν όχι τη μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη μπαλαρίνα.

Alicia Alonso

Γεννημένη στα περίχωρα της Αβάνας, η Alicia άρχισε να σπουδάζει μπαλέτο σε νεαρή ηλικία. Έκανε το πρώτο της ντεμπούτο στη σκηνή σε ηλικία 11 ετών στην Ωραία Κοιμωμένη. Σε ηλικία 16 ετών, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να ακολουθήσει επαγγελματική σταδιοδρομία και συνέχισε την εκπαίδευσή της στη Σχολή Αμερικανικού Μπαλέτου. Στα είκοσί της, η Αλίσια διαγνώστηκε με αποκολλημένο αμφιβληστροειδή και χρειάστηκε να υποβληθεί σε τρεις χειρουργικές επεμβάσεις. Αν και αυτό την άφησε κατάκοιτη, είπε: «Χόρεψα στο μυαλό μου. Τυφλή, ακίνητη, πλακέ στην πλάτη μου». Αφού έλαβε την άδεια από γιατρούς στην Κούβα, επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και της ζήτησαν να χορέψει τη Ζιζέλ για το American Ballet Theatre, έναν από τους πιο γνωστούς ρόλους της καριέρας της.

Η Alicia προήχθη στο βαθμό της διευθύντριας το 1946, ωστόσο, το μακροχρόνιο πάθος της να αναπτύξει το μπαλέτο στην Κούβα, την οδήγησε στην επιστροφή της στην Αβάνα. Το 1948, ίδρυσε την Alicia Alonso Ballet Company, η οποία τελικά θα γινόταν Ballet Nacional de Cuba, στο οποίο παρέμεινε καλλιτεχνική διευθύντρια της εταιρείας μέχρι τον θάνατό της το 2019. Η Alicia έκανε όνομα στους Κουβανούς χορευτές σε όλο τον κόσμο και πολλοί από τους μαθητές της έχουν χορέψει ή χορεύουν αυτήν τη στιγμή για μερικές από τις κορυφαίες εταιρείες του κόσμου, όπως το American Ballet Theatre, το San Francisco Ballet και το Royal Ballet.

Maria Tallchief

Όχι μόνο θεωρήθηκε η Maria Tallchief η πρώτη πρίμα μπαλαρίνα της Αμερικής, αλλά έγραψε επίσης ιστορία ως η πρώτη ιθαγενής Αμερικανίδα που κέρδισε αυτόν τον τίτλο. Μαζί με την αδερφή της Μάρτζορι, η Μαρία άρχισε να χορεύει σε πολύ μικρή ηλικία και έδειξε φυσικό ταλέντο, τόσο που η οικογένειά της μετακόμισε από την Οκλαχόμα στο Λος Άντζελες για να ευνοήσουν τη χορευτική καριέρα και των δυο. Σε ηλικία 17 ετών, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη με την ελπίδα να ενταχθεί σε μια μεγάλη εταιρεία. Τα επόμενα πέντε χρόνια, εντάχθηκε στο Ballet Russe de Monte Carlo και γνώρισε τον εμβληματικό χορογράφο, George Balanchine. Αφού ο Balanchine συνίδρυσε αυτό που θα γινόταν New York City Ballet, η Maria μπήκε στην εταιρεία και έγινε ένα από τα πρώτα αστέρια της εταιρείας!

Ως μια από τις μούσες του Balanchine, και σύζυγό του για σύντομο χρονικό διάστημα, δημιούργησε μια σειρά από ρόλους για εκείνη, συμπεριλαμβανομένου του The Firebird, που σημειώθηκε ως μια ηλεκτρισμένη παράσταση. Ο πρωταγωνιστικός της ρόλος ως η Sugar Plum Fairy στην εκδοχή του Καρυοθραύστη του Balanchine, βοήθησε επίσης να σταθεροποιηθεί το μπαλέτο ως κλασικό χριστουγεννιάτικο. Η Μαρία συνέχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, φιλοξενούμενη σε εταιρείες όπως το San Francisco Ballet, το American Ballet Theatre, το Royal Danish Ballet και έγινε η πρώτη Αμερικανίδα που έπαιξε στο Bolshoi Theatre της Μόσχας.