Η Capoeira, ο χορός με πολεμικές τέχνες που πιστεύεται ότι προήλθε από τη Βραζιλία του 16ου αιώνα, εφιστά την προσοχή επειδή έχει ακροβατικό, αθλητικό στυλ. Ανακαλύψτε την ιστορία αυτής της μορφής τέχνης 500 ετών και εξερευνήστε τα καλύτερα μέρη για να ζήσετε την capoeira στη Βραζιλία!
Κάποιες φορές αναφέρεται ως πολεμική τέχνη, άλλοτε ως χορός και άλλοτε ακόμη ως παιχνίδι. Η “καποέιρα” είναι ένα μοναδικό φαινόμενο που έχει τραβήξει την προσοχή του κόσμου τα τελευταία χρόνια. Είναι άμεσα αναγνωρίσιμο χάρη σε ένα μοναδικό, εντυπωσιακό στυλ, αλλά η ακριβής προέλευση της τέχνης έχει χαθεί λόγω της έλλειψης ιστορικών στοιχείων, που απορρέουν από τη μυστικοπαθή φύση των αρχών της.
Έχει προταθεί ότι η capoeira δημιουργήθηκε τον 16ο αιώνα από σκλαβωμένους ανθρώπους που μεταφέρθηκαν από τη Δυτική Αφρική στη Βραζιλία από Πορτογάλους αποίκους. Επειδή απαγορευόταν η γιορτή των πολιτιστικών τους εθίμων και υπήρχε απαγόρευση άσκησης πολεμικών τεχνών, πιστεύεται ότι η capoeira προέκυψε ως ένας τρόπος για να παρακάμψει αυτούς τους δύο επιβλητικούς νόμους.
Κρυμμένα στα μουσικά και ρυθμικά στοιχεία της φόρμας, οι βίαιες κλωτσιές μεταμφιέστηκαν σε παθιασμένες χορευτικές κινήσεις και ο συνδυασμός των πολιτισμών της Δυτικής Αφρικής το έσωσε από το να αναγνωριστεί ως μια προσπάθεια διατήρησης οποιασδήποτε συγκεκριμένης παράδοσης. Ως εκ τούτου, η capoeira ζωντάνεψε ως εργαλείο επιβίωσης, όχι μόνο της αυτοάμυνας, αλλά και της πολιτιστικής ταυτότητας.
Χρησιμοποιώντας την capoeira, πολλοί σκλαβωμένοι άνθρωποι διέφυγαν από τους καταπιεστές τους και δημιούργησαν ομάδες ανταρτών γνωστές ως quilombos, δημιουργώντας κοινότητες εκτός Πορτογαλικού ελέγχου. Αυτές οι κοινότητες στάθηκαν ως οχυρά ενάντια στους Πορτογάλους και πολλές είναι διάσημες για τις θαρραλέες άμυνες που έθεσαν. Το Παλμάρες, που πιστεύεται ότι φιλοξενούσε περισσότερους από 10.000 ανθρώπους, είναι το πιο διάσημο από αυτά. Αν και υπάρχουν λίγα ιστορικά έγγραφα, πιστεύεται ότι η capoeira ήταν ζωτικό μέρος της άμυνας και της πολιτιστικής τους πρακτικής.
Μέσα στις κοινωνίες που παρέμειναν υπό την Πορτογαλική κυριαρχία, η καποέιρα ήταν δύσκολο να ελεγχθεί. Με τις αυξανόμενες πόλεις που σχηματίστηκαν στα τέλη του 17ου και στις αρχές του 18ου αιώνα, μεγαλύτεροι πληθυσμοί οδήγησαν σε μεγαλύτερες κοινότητες σκλαβωμένων ανθρώπων και σε μικρότερες περιοχές. Αυτό παρήγαγε μια διευρυνόμενη κοινωνική κουλτούρα για τους σκλαβωμένους ανθρώπους και η capoeira κυριάρχησε ως μια δημοφιλής μορφή ψυχαγωγίας. Ενώ υπήρχαν παραδείγματα χρήσης του για αυτοάμυνα, η capoeira εκτελούνταν ως επί το πλείστον σε διαγωνισμό ή για αναψυχή, δημιουργώντας μια δύσκολη διχοτόμηση για την άρχουσα τάξη. Παρ’ όλα αυτά, οι χορευτές capoeira τιμωρούνταν συχνά όταν το εξασκούσαν, αν και η μορφή τέχνης ζούσε ανεξάρτητα.
Το τέλος της σκλαβιάς στη Βραζιλία επέφερε μια πιο σκοτεινή εποχή για την καποέιρα, με τα πολεμικά της στοιχεία να χρησιμοποιούνται για εγκληματικούς σκοπούς. Με την κατάργηση της δουλείας το 1888, πολλοί νεο-απελευθερωμένοι πολίτες βρέθηκαν χωρίς σπίτια ή εισόδημα, δημιουργώντας εκτεταμένη φτώχεια. Καθώς ο πληθυσμός της Βραζιλίας επεκτάθηκε τον 19ο αιώνα, το έγκλημα εξερράγη στα αστικά κέντρα και η καποέιρα ήταν ένα από τα πολλά όπλα που χρησιμοποιήθηκαν από εγκληματικά στοιχεία.
Χρησιμοποιώντας ψεύτικα ονόματα για να αποφευχθεί η ταυτοποίηση και η απόκρυψη όπλων όπως οι λεπίδες κουρείων, ορισμένες συμμορίες εκπαιδεύτηκαν στην τέχνη της capoeira και προκάλεσαν προβλήματα σε όλη τη Βραζιλία. Κατά συνέπεια, η capoeira τέθηκε εκτός νόμου σε εθνικό επίπεδο το 1890 και όσοι πιάστηκαν να ασκούνται υπέστησαν σοβαρές συνέπειες, όπως θάνατο ή κόψιμο του αχίλλειου τένοντα. Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, οι ιστορίες που ρομαντικοποίησαν και εξύβρισαν τους κυρίους της capoeira έγιναν ευρέως διαδεδομένες. Μια τέτοια φιγούρα ήταν ο Νασιμέντο Γκράντε, τον οποίο οι θρύλοι απεικονίζουν ως ουσιαστικά ανίκητο στο καποέιρα.
Ευτυχώς, η capoeira επέζησε αυτής της σκοτεινής εποχής και στις αρχές του 20ού αιώνα ένας άνθρωπος οδήγησε την αναζωπύρωση της δημοτικότητάς της. Ο Μέστρε Μπίμπα από το Σαλβαδόρ, μια από τις τελευταίες πόλεις της Βραζιλίας όπου η καποέιρα εξακολουθούσε να ασκείται, ανέδειξε την πολιτιστική σημασία της καποέιρα, ενώ επέστησε επίσης την προσοχή στη δημοτικότητά της στους τουρίστες. Ως αποτέλεσμα του επιχειρήματός του, ο Bimba έπεισε με επιτυχία τις αρχές της Βραζιλίας για την πολιτιστική αξία της μορφής τέχνης και μπόρεσε να ανοίξει το πρώτο σχολείο capoeira το 1932, αν και όχι με το όνομα capoeira, καθώς αυτό ήταν ακόμα παράνομο.
Add Comment