Το Διαδίκτυο είναι πλέον η πηγή των πληροφοριών με την πρόσβαση σε αυτό να αποτελεί το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα των περισσότερων από εμάς. Ένα πάτημα ενός κουμπιού σε μεταφέρει σε άπειρες σελίδες με πληροφορίες για κάθε απορία που έχεις. Από τότε, που ήταν δύσκολο να συλλέξεις πληροφορίες, φτάσαμε στην εποχή όπου μεταφέρεσαι σε όποια τοποθεσία θες και αντλείς τα πάντα από την πηγή την πληροφοριών.
Από ιστορικά γεγονότα, από θέματα υγείας και διατροφής, από ζητήματα πολιτικής, τα πάντα είναι διαθέσιμα στο Διαδίκτυο. Η πρόσβαση στη γνώση είναι πλέον ευκολότερη από ποτέ και κάθε απορία μπορεί να απαντηθεί με το να γράψεις αυτό για το οποίο θέλεις να αντλήσεις πληροφορίες στην «Αναζήτηση».
Και όμως, αυτό το αγαθό που πλέον είναι το Διαδίκτυο, δε θεωρείται αυτονόητο όχι μόνο για ανθρώπους, αλλά για χώρες ολόκληρες.
Χώρες με κομμουνιστικά καθεστώτα, με πολιτεύματα που δε θέλουν να ενθαρρύνουν την πρόσβαση στη γνώση, καθώς θεωρούν πως οι άνθρωποι ενδεχομένως να «ξυπνήσουν» για τη στέρηση ελευθεριών.
Αλλά και χώρες μουσουλμανικές, οι οποίες θεωρούν πως το Διαδίκτυο ενθαρρύνει τη θέαση άσεμνων θεαμάτων και βίντεο με περιεχόμενο που αντίκειται στη διδασκαλία του Ισλάμ. Η παρεμπόδιση διαρροής πληροφοριών είναι ο κύριος λόγος όπου το Διαδίκτυο λογοκρίνεται και δεν μπορεί ο χρήστης να παρακολουθήσει ορισμένο –ή στη χειρότερη περίπτωση – ολόκληρο το υλικό του.
Ορισμένες φυλετικές ή θρησκευτικές ομάδες μάλιστα, δεν επιτρέπουν τη χρήση του και δε διστάζουν να επιβάλλουν και σωματικές τιμωρίες στα άτομα που θα το χρησιμοποιήσουν.
Ποιες χώρες στον κόσμο, άραγε, δεν έχουν μεγάλη πρόσβαση στο Διαδίκτυο ή και καθόλου;
Ας δούμε μερικές από τις πιο σημαντικές:
Νεπάλ: Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες, μονάχα το 1% και 2% των Μουσουλμάνων της χώρας και της φυλής των Μαντέζι έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο.
Ινδία: Στην Ινδία, μόνο το 4% έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο, ειδικότερα οι κάτοικοι του Κασμίρ.
Κίνα: Η Κίνα παραμένει μία αρκετά σοσιαλιστική χώρα, ακόμα και αν δώσει δείγματα προοδευτισμού με το άνοιγμα σε πιο προοδευτικές χώρες. Για αυτό, και έχει απαγορεύσει εδώ και αρκετό καιρό σε έναν μεγάλο αριθμό ιστότοπων και ξένων εφαρμογών να έχουν πρόσβαση στα σύνορά της. Ανάμεσα σε αυτές τις εφαρμογές, υπάρχουν πολλές που αφορούν το Facebook, την αναζήτηση στη Google, όπως και άλλα δημοφιλή μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Βόρεια Κορέα: Νομίζω πως αυτό το γεγονός δεν πρέπει να αφήνει κανέναν έκπληκτο. Η ολική απαγόρευση του Διαδικτύου σε μία από τις πιο αυταρχικές κυβερνήσεις του κόσμου μάλλον είναι κάτι λογικό και όχι παράλογο. Η Βόρεια Κορέα είναι μία χώρα η οποία φημίζεται για τη στέρηση ουσιωδών ελευθεριών στους πολίτες της, καθώς η ζωή των περισσότερων στη χώρα αυτή δεν περιλαμβάνει κάτι περισσότερο από την εργασία και την απόδοση τιμής στον ηγέτη τους. Αν και γενικότερα, το Διαδίκτυο και η κινητή τηλεφωνία δεν είναι τόσο δημοφιλής, έτσι και αλλιώς, στη συγκεκριμένη χώρα…
Τουρκμενιστάν: Αυτή η όχι και τόσο γνωστή χώρα της Ασίας η οποία είναι διάσημη για τα πολυτελή λευκά κτίρια, αποτελεί ακόμα μία χώρα με αυταρχικό καθεστώς, αφού η τηλεόραση τις περισσότερες φορές δε δείχνει τίποτα άλλο από ύμνους και τραγούδια προς τιμήν του ηγέτη της χώρας τους. Η πρόσβαση στο Διαδίκτυο είναι πολύ χαμηλή, με πολλοί λίγους κατοίκους σε ολόκληρη τη χώρα να μπορούν να αναζητήσουν πληροφόρηση ή να παρακολουθήσουν βίντεο.
Ιράν: Η απαγόρευση της ολικής ή και μερικής χρήσης του Διαδικτύου στο Ιράν δεν είναι κάτι καινούργιο. Από τον πόλεμο της χώρας με την ISIS, στον οποίο απαγορεύτηκε ολοκληρωτικά η χρήση του Διαδικτύου, μέχρι σήμερα που το ίδιο αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη λογοκρισία. Δεκάδες σελίδες περιεχομένου και ιστοσελίδες μπλοκάρονται καθημερινά, καθώς το Ιράν συνηθίζει να λογοκρίνει οτιδήποτε δε συμφωνεί με τον κυρίαρχο νόμο του Κορανίου.
Τουρκία: Η Τουρκία με την πάροδο των χρόνων, εμφανίζει μία μεγαλύτερη απαγόρευση στην πιο ελεύθερη πρόσβαση του Διαδικτύου, με την ελευθερία αυτή να έχει ήδη πέσει κατά 15 μονάδες.
Ρωσία: Μία χώρα που αποτέλεσε το Κέντρο της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία ακόμα και σήμερα, λογοκρίνει αρκετές σελίδες για το περιεχόμενό τους. Η πρόσβαση στο Διαδίκτυο είναι εφικτή, αλλά δεν υπάρχει απόλυτη ελευθερία σε σελίδες με πολιτικά θέματα.
Σαουδική Αραβία: Ακόμα λογικό φαίνεται το γεγονός πως σε μία χώρα αυστηρά μουσουλμανική, όπως η Σαουδική Αραβία στην οποία οι γυναίκες ακόμα στερούνται θεμελιωδών δικαιωμάτων, να μην υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Η πρόσβαση σε αυτό είναι αρκετά χαμηλή.
Αιθιοπία: Ακόμα μία χώρα της Αφρικής, στην οποία η πρόσβαση στο Διαδίκτυο είναι σχετικά χαμηλή.
Ουζμπεκιστάν: Η μοναδική διπλά περίκλειστη χώρα της Ασίας, στην οποία ο μουσουλμανισμός είναι το κυριότερο θρήσκευμα, λογοκρίνει μεγάλο περιεχόμενο υλικού και ιστοσελίδων, με αποτέλεσμα η πρόσβαση σε αυτό να είναι εξαιρετικά χαμηλή.
Ουγκάντα: Ακόμα και άλλη μία χώρα της Αφρικής, η οποία έχει χαμηλή πρόσβαση στο Διαδίκτυο.
Add Comment