Παχυσαρκία : Όταν ο Κινηματογράφος ”άγγιξε” το ζήτημα

Οι τελευταίες δεκαετίες, άλλαξαν και ευαισθητοποιήθηκαν απέναντι σε οτιδήποτε έχει σχέση με τη διαφορετικότητα του ανθρώπου, από το σεξουαλικό του προσανατολισμό μέχρι τα κιλά και την εξωτερική του εμφάνιση.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να αμβλυνθεί ο άδικος ρατσισμός που δεχόντουσαν οι άνθρωποι με παραπανίσια κιλά. Να υπάρξει μία αποδοχή και να κατακριθεί ο κοινωνικός αποκλεισμός που οι ίδιοι βιώσουν.

Αυτό όμως δε σημαίνει πως η παχυσαρκία θεωρείται ένα πρόβλημα υγείας, το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεται, καθώς το υπερβολικό πάχος αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία πολλών προβλημάτων υγείας (από καρδιοπάθειες, μέχρι προβλήματα στην αναπνευστική λειτουργία, μέχρι διάφορες μορφές καρκίνου). Η παχυσαρκία θεωρείται από το 1984 ασθένεια μετά τη συμβολή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Και στην Ελλάδα, η παχυσαρκία βρίσκεται, δυστυχώς, σε υψηλά επίπεδα. 30% των γυναικών και 40% των ανδρών είναι υπέρβαροι με μεγάλο ποσοστό να καλύπτεται από παιδιά. Παιδιά μέχρι 15 ετών έχουν ήδη υψηλή χοληστερόλη και αρτηριακή πίεση, απόρροια του τρόπου διατροφής τους.

Ο κινηματογράφος μας έχει χαρίσει πολλές ταινίες οι οποίες άγγιξαν το θέμα του πάχους, το οποίο αποτέλεσε το βασικό χαρακτηριστικό του πρωταγωνιστή, από το οποίο ο ίδιος προσπαθούσε να παράγει χιούμορ και ατάκες που θα περιστρέφονταν γύρω από αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του.

Η Έβδομη τέχνη εμπνεύστηκε ουκ ολίγες φορές από την ύπαρξη του πάχους και προσπάθησε να δημιουργήσει φιγούρες οι οποίες ταυτίστηκαν με αυτό ή χαρακτηρίζονταν από μία γραφικότητα. Βλέπουμε πως μεγάλες μορφές της Έβδομης τέχνης, είχαν ως χαρακτηριστικό τους γνώρισμα το πάχος (όπως ο Ρόσκο Φάττυ ΄Αρμπουκλ από τη μακρινή εποχή του βωβού κινηματογράφου. Έπαιξε πολλούς ρόλους ως παιδί και όταν γεννήθηκε, ήδη είχε μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο υπέρβαρα βρέφη όλων των εποχών).

Πολλές ταινίες αντιμετώπισαν το θέμα των περισσότερων κιλών ως ντροπή, άλλες ως ένα απλό γνώρισμα, άλλες ως πηγή προβλημάτων υγείας.

Ας δούμε μερικούς χαρακτήρες και μερικές ταινίες που καταπιάστηκαν με το θέμα του πάχους.

Οργισμένο Είδωλο: Το αριστούργημα του Μάρτιν Σκορτσέζε με τον Robert De Niro στο ρόλο του πυγμάχου Jake La Motta, χωράει τελικά σε όλες τις κατηγορίες. Βλέπουμε τον La Motta στο ξεκίνημα της ασπρόμαυρης ταινίας να θεωρείται ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς τω ρινγκ, η προσωπικότητά του που χαρακτηριζόταν από βίαια ξεσπάσματα, στα πρώτα χρόνια της ζωής του δημιουργούσε τρόμο και υποταγή. Όταν όμως τα χρόνια πέρασαν και η αυτοκαταστροφική του συμπεριφορά απομάκρυνε όλους τους ανθρώπους από δίπλα του, σε παράλληλη τροχιά με την επαγγελματική του κατηφόρα, η παχυσαρκία και το περιττό πάχος διακρίνονται από παντού. Ο σκηνοθέτης είχε υποχρεώσει τον Robert De Niro για τις ανάγκες του ρόλου, να βαρύνει κατά τριάντα κιλά περισσότερο.

Αεροπλάνα, λιμουζίνες και τρένα: Βλέπουμε και πάλι τον παχύ Τζον Κάντυ στο ρόλο του υπέρβαρου, να βρίσκεται δίπλα στον λεπτό Στηβ Μάρτιν, δημιουργώντας ένα δίδυμο τόσο αταίριαστα ταιριαστό. Συμπαθητική ταινία, ο Κάντυ υπήρξε ταλαντούχος ηθοποιός. Δυστυχώς όμως, το υπερβολικό του βάρος φαίνεται πως υπήρξε η βασικότερη αιτία για τον πρόωρο θάνατό του από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία μόλις 44 ετών.
The score/ Δον Ζουάν Ντε Μάρκο: Ο Μάρλον Μπράντο δεν είναι πια το αντικείμενο του πόθου στο «Λεωφορείο ο Πόθος». Που έβλεπες τον ιδρώτα επάνω στο μπλουζάκι του και τρελαινόσουν, που έβγαζε τη μπλούζα και εσύ έψαχνες να μετρήσεις τους κοιλιακούς του. Δυστυχώς, ο Μπράντο, ανήκει στις προσωπικότητες που δε μεγάλωσαν καθόλου καλά και δεν είχα το χρόνο φίλο τους. Στη μεγαλύτερη του ηλικία, βλέπουμε τον ίδιο να υποφέρει από παχυσαρκία και να μην μπορεί ούτε να περπατήσει με ευκολία.
Orson Welles: Το ίδιο ακριβώς, βλέπουμε να συμβαίνει και στην περίπτωση του θρύλου Orson Welles, τον άνθρωπο που δημιούργησε την καλύτερη ταινία όλων των εποχών «Πολίτη Κέιν». Στα τέλη της ζωής του, βλέπουμε τον ίδιο να έχει γίνει υπέρβαρος. Όμως, παρέμενε παρόλα αυτά, αφοπλιστικά ιδιοφυής και δε δίστασε να απαντήσει σε έναν δημοσιογράφο που τον ειρωνεύτηκε κάποια για τα κιλά του:
«Ναι, είμαι χοντρός. Όμως μπορώ να αδυνατίσω. Η διαφορά μας με εσένα είναι πως είσαι άσχημος και θα παραμείνεις άσχημος».
Το πάχος στον Ιταλικό κινηματογράφο: Ο Ιταλός Φεντερίκο Φελίνι είχε σε όλη του τη σκηνοθετική πορεία μία αδυναμία στα παχύσαρκα άτομα. Αν κάποιος παρακολουθήσει το «Σατυρικόν», θα διαπιστώσει πολλά παχύσαρκα άτομα.
Monster Ball: Η Halle Berry σε έναν ρόλο που της χάρισε Όσκαρ, μένει μόνη με δύο παιδιά, όταν ο άνδρας της ετοιμάζεται να εκτελεστεί. Ξεσπάει άσχημα χτυπώντας τον μικρό της παχύσαρκο γιο όταν ανακαλύπτει πως κάτω από το μαξιλάρι του κρύβει πατατάκια και σοκολάτες. Φωνάζει πως έχει γίνει πια ένα γουρούνι, πως δεν μπορεί να σηκώσει τα πόδια του από το πάχος, με εκείνο να βάζει τα κλάματα. Η ταινία θέλει να δείξει πως πολλά παιδιά στρέφονται σε κακή ποιότητα διατροφής, επειδή επιθυμούν να ξεπεράσουν δυσάρεστα οικογενειακά συμβάντα που βιώνουν.