Όσοι είναι λάτρεις της λογοτεχνίας, είναι πάντα συναρπαστικό να βλέπεις μια ιστορία που έχεις διαβάσει και διαδραματίζεται στο μυαλό σου να ζωντανεύει στην μεγάλη οθόνη. Αλλά μερικές φορές, οι ταινίες απλώς δεν το πετυχαίνουν. Ανεξάρτητα από το αν οι χαρακτήρες είναι αμετάβλητοι, είτε η ερμηνεία της ιστορίας είναι αδύναμη, υπάρχουν κάποιες ανακατασκευές που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες. Εδώ είναι οι πέντε λιγότερο αγαπημένες ταινίες που η μεταφορά και οπτικοποίηση τους δεν πέτυχε τον σκοπό της και απογοήτευσε θεατές και κριτικούς.
ΙΤ
Ο Stephen King είναι σίγουρα “ο Σουλτάνος του Τρόμου” και με διαχρονικές ιστορίες όπως η δική του, οι κινηματογραφιστές απολαμβάνουν να αναδημιουργούν τις ιδέες του για δεκαετίες. Ωστόσο, δεν μπορούν όλα τα έργα να αιχμαλωτίσουν τη μαγεία των παραμυθιών του. Το IT του 2017 μπορεί να ήταν μια μεγάλη επιτυχία, αλλά δεν συμμορφώθηκε με την ιστορία του King σχεδόν όσο θα ήθελε ένας αληθινός θαυμαστής.
Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας
Το Charlie and the Chocolate Factory ήταν η άποψη του Tim Burton για το ομότιτλο βιβλίο του Roald Dahl, και όπως μπορεί κανείς να φανταστεί, ήταν ιδιαίτερα τρομακτικό. Αν και αυτό ταιριάζει με τη σκοτεινή γραφή και τις νοσηρές αποχρώσεις του Dahl, δεν αδικούσε την ιστορία. Αν ο Μπάρτον είχε επικεντρωθεί λίγο λιγότερο στα ανατριχιαστικά και περισσότερο στα γλυκά.
Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου: Μέρος Ι
Από όλες τις ταινίες Χάρι Πότερ, το The Deathly Hallows: Part I φαίνεται να έχει αστοχήσει περισσότερο. Οι θαυμαστές ξέρουν ότι είναι αδύνατο να συμπιέσει όλη τη φαντασία του Χάρι Πότερ και των Κλήρων του Θανάτου σε μια ταινία, αλλά το τέλος του Μέρους Ι καθυστερεί σοβαρά. Μας αφήνει λίγο περισσότερο να βαριόμαστε παρά να ενθουσιαζόμαστε, και καθώς το βιβλίο ήταν ένα από τα πιο συναρπαστικά της σειράς… ήμασταν σοβαρά δυσαρεστημένοι!
Ο Μεγάλος Γκάτσμπι
Ο μεγάλος Γκάτσμπι του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ είναι η ιστορία ενός επίδοξου συγγραφέα που μετακομίζει στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1920 σε αναζήτηση της επιτυχίας. Ρουφημένος στον κόσμο της αίγλης και του πλούτου, ο κύριος χαρακτήρας Νικ (που υποδύθηκε ο Tobey Maguire στην έκδοση του 2013 του Baz Luhrmann) ανακαλύπτει τον μυστικό, άθλιο κόσμο των πλουσίων. Παρόλο που το ομώνυμο 2013 μας προσφέρει μια εξαιρετική γεύση της δεκαετίας, δεν αιχμαλωτίζει το πνεύμα του διάσημου μυθιστορήματος. Προφανώς, η προσκόλληση σε ένα βιβλίο δεν παράγει πάντα το ίδιο ισχυρό συναίσθημα.
Η γάτα με το καπέλο
Ο Δρ. Seuss δημιούργησε ένα κλασικό χαρακτήρα όταν ονειρεύτηκε τη Γάτα με το καπέλο, και παρόλο που η ερμηνεία του Mike Mayers παραμένει πιστή στο slapstick κωμικό του στυλ, τα δύο αυτά δεν ταιριάζουν καλά. Τα μανιακά επεισόδια του Μάγιερς κάνουν τη φαντασία του Μπο Γουέλς για τη Γάτα με το Καπέλο να γίνει εντελώς ανατριχιαστική, ίσως και οριακά ταινία τρόμου.
Add Comment