7 ταινίες τρόμου που χρησιμοποιούν τις 5 αισθήσεις

Οι ταινίες τρόμου είναι ίσως πιο τρομακτικές και αποτελεσματικές, όταν επικεντρώνονται σε πραγματικούς φόβους και φοβίες. Ο φόβος του σκοταδιού, το τέρας κάτω από το κρεβάτι και η μετά θάνατον ζωή έχουν χρησιμοποιηθεί πολλές φορές στο είδος για να ενσταλάξουν τον φόβο στους λάτρεις του τρόμου. Ορισμένες ταινίες τρόμου πάνε αυτό ένα βήμα παραπέρα, όμως, και δίνουν υπερεστίαση στις αισθήσεις, όπως η όραση και ο ήχος, προκειμένου να δημιουργήσουν τρόμο. Το A Quiet Place χρησιμοποιεί την έλλειψη ήχου για να δημιουργήσει ένταση, ενώ το Bird Box χρησιμοποιεί την έλλειψη όρασης για να δημιουργήσει την τρομακτική του υπόθεση.

Ακοή: A Quiet Place (2018)

Το A Quiet Place διαδραματίζεται σε ένα αποκαλυπτικό μέλλον, που κατοικείται από τυφλά πλάσματα με υπερηχητική ακοή και είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη ταινία τρόμου της Έμιλι Μπλαντ. Προκειμένου να επιβιώσουν, οι χαρακτήρες αναγκάζονται να παραμείνουν, όσο το δυνατόν πιο ήσυχοι, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει ελάχιστος διάλογος στην ταινία. Το A Quiet Place είναι μια πραγματικά μοναδική εμπειρία θέασης, καθώς οι θεατές πρέπει επίσης να παραμένουν ήσυχοι, για να διασφαλίσουν ότι δεν θα χάσουν τίποτα. Η ταινία περιέχει πολλές τεταμένες σκηνές, όπου οι χαρακτήρες σχεδόν σπάνε τη σιωπή τους. Η σκηνή όπου η Έβελυν γεννά είναι ιδιαίτερα έντονη. Κατά την παρακολούθηση αυτής της ταινίας, ο θεατής θα καθίσει σιωπηλός και σε ένταση περιμένοντας τι μπορεί να συμβεί στη συνέχεια.

Όραση: Bird Box (2018)

Ενώ ο κόσμος του A Quiet Place αναγκάζει τους χαρακτήρες του να παραμείνουν ήσυχοι, το Bird Box αφήνει τους χαρακτήρες του με δεμένα μάτια και πρακτικά τυφλούς για μεγάλο μέρος της ταινίας. Μόλις οι άνθρωποι δουν τα πλάσματα στην ταινία, οδηγούνται στην τρέλα, αυτοκτονούν ή ξεπερνιούνται από μια προϋπάρχουσα επιθυμία να σκοτώσουν. Το γεγονός ότι τα πλάσματα παραμένουν αόρατα αφήνει το κοινό να αισθάνεται με δεμένα μάτια, όπως και οι χαρακτήρες. Το Bird Box δημιουργεί μια ανήσυχη και τεταμένη ατμόσφαιρα και η αίσθηση ότι ένα από τα αόρατα πλάσματα θα μπορούσε να εμφανιστεί στην οθόνη, ανά πάσα στιγμή, είναι τρομακτική.

Ακοή: Hush (2016)

Η πρωταγωνίστρια στο Hush, Maddie, είναι μια κωφή συγγραφέας που ζει μόνη της. Ένα βράδυ όταν γράφει, ένας μασκοφόρος άντρας την παρακολουθεί μέσα από ένα γυάλινο παράθυρο. Αυτή η στιγμή που ο εισβολέας εμφανίζεται για πρώτη φορά στην οθόνη είναι ιδιαίτερα τρομακτική, καθώς οι θεατές μπορούν να τον δουν και να τον ακούσουν, αλλά η Maddie αγνοεί την παρουσία του. Μόλις ο εισβολέας εισβάλει στο σπίτι, ακολουθεί ένα θανατηφόρο παιχνίδι γάτας και ποντικιού και υπάρχουν αρκετές στιγμές που το κοινό γνωρίζει ότι την πλησιάζει, αλλά αυτή δεν το καταλαβαίνει. Η εναλλαγή μεταξύ ήχου και χωρίς ήχο καθ ‘όλη τη διάρκεια της ταινίας επιτρέπει στο κοινό να ταυτιστεί με τη Maddie. Αλλά τους δίνει επίσης ένα δυσάρεστο πλεονέκτημα έναντι της Μάντι, κάτι που κάνει αυτή την ταινία τρόμου να παρακολουθείται περισσότερες από μία φορές.

Όραση και ακοή: Don’t Breathe (2016)

Το Don’t Breathe επικεντρώνεται σε μια τριάδα κλεφτών που αποφασίζουν να εισβάλουν στο σπίτι ενός τυφλού, χωρίς να γνωρίζουν ότι είναι πολύ εξειδικευμένος και επίσης ανισόρροπος. Ο τυφλός μπορεί να μην μπορεί να δει τους εισβολείς στο σπίτι του, αλλά έχει ενισχυμένη ακοή. Οι χαρακτήρες είναι πολύ έξω από τα νερά τους και υποτιμούν πολύ τον γέρο. Όπως και με το A Quiet Place, οι χαρακτήρες αναγκάζονται να παραμείνουν όσο το δυνατόν πιο ήσυχοι, για να ξεφύγουν από τον τυφλό. Η έλλειψη όρασης του ανταγωνιστή μπορεί να είναι μειονέκτημα, αλλά σύντομα γίνεται σαφές ότι ο παραμικρός θόρυβος θα τον ειδοποιήσει, αφήνοντας τους θεατές σταθερούς στην άκρη των καθισμάτων τους.

Όραση και ακοή: The Descent (2005)

Το The Descent είναι μια άλλη ταινία τρόμου που χρησιμοποιεί δύο από τις αισθήσεις (όραση και ακοή) για να τρομοκρατήσει το κοινό και είναι μία από τις καλύτερες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 2000. Το κύριο σκηνικό του σπηλαίου είναι αμυδρά φωτισμένο και υπάρχουν στιγμές που λίγα φαίνονται στην οθόνη, γεγονός που δημιουργεί μια αίσθηση κλειστοφοβίας και παράνοιας. Παρόλο που οι ανιχνευτές είναι τυφλοί, το σπήλαιο παραμένει ο χώρος που κυνηγούν, οπότε εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι πάνω από τη Σάρα και τους υπόλοιπους ήρωες. Όπως και με τον τυφλό στο Don’t Breathe, η έλλειψη όρασης των ανιχνευτών, τους δίνει ενισχυμένη ακοή, πράγμα που σημαίνει ότι η καλύτερη πιθανότητα επιβίωσης των κοριτσιών είναι να κρύβονται και να παραμένουν ήσυχα. Σε μια τόσο τρομακτική κατάσταση, η προσπάθεια να μείνουν ήσυχες αποδεικνύεται αδύνατη και τα κορίτσια σύντομα παρασύρονται από τα τερατώδη πλάσματα, αφήνοντας τον θεατή να νιώσει ότι κι αυτοί παγιδεύονται στις σκοτεινές σπηλιές.

Γεύση: The Green Inferno (2013)

Το Green Inferno είναι βάναυσο, αηδιαστικό και μάλιστα σκοτεινά χιουμοριστικό, μερικές φορές. Η ταινία επικεντρώνεται σε μια ομάδα μαθητών που πηγαίνουν ένα ταξίδι στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, αλλά παραμένουν εγκλωβισμένοι μετά τη συντριβή του αεροπλάνου. Σύντομα απαγάγωνται από μια τοπική φυλή, αλλά έχουν στο μυαλό τους φρικιαστικές και κανιβαλιστικές προθέσεις. Καθώς η ομάδα μαζεύεται, οι επιζώντες συνειδητοποιούν ότι τους παρέχεται η ίδια πηγή τροφής με τη φυλή: άλλοι άνθρωποι. Η ταινία είναι σκοτεινή και φρικιαστική, και όπως και μερικοί από τους χαρακτήρες, θα αφήσει στον θεατή μια νοσηρή γεύση στο στόμα τους μόλις τελειώσει.

Αφή: It Follows (2014)

Το It Follows είναι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα πετράδια στο είδος τρόμου και ενώ δεν βασίζεται στις αισθήσεις, η αφή είναι μια βασική πτυχή τουιστορία. Η ταινία βλέπει το νεαρό καστ να καταδιώκεται και να ακολουθείται από μια οντότητα που αλλάζει σχήμα. Πρόκειται για μια από τις πιο ανατριχιαστικές, αλλά παράξενες κατάρες από ταινίες τρόμου. Η ανατριχιαστική οντότητα προέρχεται από μια κατάρα που μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής. Μερικές φορές, οι χαρακτήρες στο It Follows χρησιμοποιούν αυτή τη γνώση για να περάσουν την κατάρα σε άλλο άτομο και να απαλλαγούν οι ίδιοι. Η ταινία είναι σίγουρα ανησυχητική και δείχνει τους χαρακτήρες να χρησιμοποιούν και να φοβούνται το άγγιγμα.