Καινοτόμος, ριζοσπαστικός, κορυφαίος. Μία προσωπικότητα με πολλά ταλέντα, η οποία διακρίθηκε κυρίως, στο χώρο της ζωγραφικής και της ποίησης. Ήταν ένα πολύπλευρο ταλέντο, ένα οραματιστής, για αυτό και πολύ συχνά αποκαλείται «Ο Προφήτης» της Αγγλικής λογοτεχνίας κυρίως, λόγω των εκστατικών οραμάτων που ο ίδιος ισχυριζόταν πως βλέπει από νεαρή ηλικία.
Παραμένει, ακόμα και σήμερα, ένα από τους διασημότερους ποιητές της Ευρώπης, αν και οι περισσότεροι γνωρίζουν και στέκονται στην καλλιτεχνική του πλευρά. Ένα από τα στοιχεία του εκκεντρικού του χαρακτήρα για τον οποίο έχει αφήσει το στίγμα του, είναι η εκκεντρικότητά του.
Πληροφορίες για τη ζωή του
Ο ιδιοφυής William Blake γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1757, στο Ηνωμένο Βασίλειο και πέθανε στις 12 Αυγούστου 1827. Ο πατέρας του, Τζέiμς Μπλέικ ήταν αξιοσέβαστος έμπορος ενώ η μητέρα του ήταν η Catherine Hermitage.
Ξεκίνησε να γράφει ποιήματα από την ηλικία των 12 ετών. Οι γονείς του, έχοντας αντιληφθεί το ταλέντο του παιδιού τους στην καλλιτεχνική δημιουργία, του επέτρεψαν να σταματήσει το συμβατικό σχολείο και να ξεκινήσει καλλιτεχνικές σπουδές. Τον Αύγουστο του 1772 ξεκίνησε να μαθητεύει στο εργαστήριο του χαράκτη James Basire, γεγονός που βοήθησε ιδιαίτερα στην καλλιτεχνική του ωρίμανση. Αυτό όμως, δε μετρίασε την επιθυμία να ξεκινήσει σπουδές και στη σχολή ζωγραφικής της Βασιλικής Ακαδημίας, το 1779. Την επόμενη χρονιά, ένα υδατογράφημα του Blake θα παρουσιαστεί σε μία έκθεση της Βασιλικής Ακαδημίας, συμβάλλοντας ακόμα περισσότερο στην αναγνώριση του ίδιου. Το 1782 ο Blake παντρεύτηκε την Catherine Boucher, ένα φτωχό και αναλφάβητο κορίτσι, στο οποίο ο ίδιος θα μάθαινε ανάγνωση, γραφή, αλλά και την τέχνη της χαρακτικής. Το 1784 λειτούργησε ένα κατάστημα με είδη ζωγραφικής μαζί με τον αδελφό του, Ρόμπερτ.
Ο Blake δέχθηκε επιρροή από δημιουργούς όπως ο Τζον Μιλς, η Μαίρη Γουόλστονκραφτ, ο Δάντης Αλιγκιέρι, ο Μπεν Τζόνσον. Η πρώτη ποιητική συλλογή του Μπλέικ ονομαζόταν Poetical Sketches (Ποιητικά Σχεδιάσματα) και δημοσιεύτηκε το 1783. Στα σημαντικά έργα του Blake συγκαταλέγεται επίσης ο Γάμος του Ουρανού και της Κόλασης, Το βιβλίο του Ούριζεν (1794), Ευρώπη: μία προφητεία (1794), Το Τραγούδι του Λος’ (1795) και Το βιβλίο του Λος (1795) ξεχωρίζουν. Ωστόσο, η σημαντικότερη καλλιτεχνική δημιουργία του ίδιου για την οποία και είναι ευρέως γνωστός, είναι η εικονογράφηση για το βιβλίο του Βιβλικού ήρωα Ιώβ. Σε όλη του τη ζωή παρέμενε ιδιαίτερα οξυδερκής, είχε προσπαθήσει να μάθει Ιταλικά με σκοπό να μεταφράσει Δάντη, ενώ δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη μετάφραση της Θείας Κωμωδίας, καθώς τον πρόλαβε ο θάνατος, τον Αύγουστο του 1827. Τη μέρα του θανάτου του, απάγγελνε δυνατά εδάφια από τη Βίβλο. Ενταφιάστηκε δίπλα στη σύζυγό του.
Μερικοί από τους διασημότερους πίνακές του είναι «Ο Σατανάς τιμωρεί με πυρωμένες φλόγες τον Ιώβ», «Ο Ελοχίμ δημιουργεί τον Αδάμ», «Το σώμα του Άβελ ανακαλύπτεται από τον Αδάμ και την Εύα», «Η παραβολή των φρονίμων και μωρών παρθένων», «Ο Χριστός στον τάφο φρουρούμενος από αγγέλους», «Εκάτη ή οι Τρεις Μοίρες».
Διάφορες πεποιθήσεις για τη ζωή
Ο Blake είχε συλληφθεί, καθώς θεωρήθηκε πως σε καιρό πολέμου ενεργούσε με κακό σκοπό για τη χώρα του. Η αλήθεια είναι πως ο ίδιος αντιστρατευόταν των αξιών της Βρετανικής αυτοκρατορίας, ωστόσο δεν προέβη ποτέ σε πράξεις εναντίον της χώρας του. Ο ίδιος έτρεφε μεγάλες ελπίδες με την Αμερικάνικη και Γαλλική Επανάσταση, αλλά στη συνέχεια απελπίστηκε με την άνοδο του Ροβεσπιέρου. Ο Blake εκτιμούσε και θεωρούσε μεγάλη έμπνευσή του τον Τζον Μίλτον, αλλά παράλληλα, αντιμετώπιζε με κριτική σκέψη πολλές από τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες. Εξίσου ριζοσπαστικές ήταν και οι απόψεις του για το γάμο αλλά και τα δικαιώματα της γυναίκας. Ο ίδιος εναντιωνόταν στην υποχρεωτική αγνότητα πριν το γάμο και υποστήριζε το δικαίωμα της ίδιας να ορίζει μόνη το γάμο της.
Κριτική/αποδοχή έργου
Στην εποχή του, ο Blake χλευαζόταν ως παράφρων, με τον καιρό αναγνωρίστηκε η ιδιοφυΐα του και η καλλιτεχνική του διάνοια. Το γεγονός πως ο Blake υποστήριζε πως βλέπει οράματα, ακόμα με τον αδελφό του, ενέτειναν τις ειρωνικές διαθέσεις των κριτικών που τον έβλεπαν περισσότερο ως ψυχασθενή και λιγότερο ως καλλιτέχνη.
Στην εποχή του, πολλές εφημερίδες του άσκησαν δριμεία κριτική, όπως η παρακάτω:
“…ο Ουίλιαμ Μπλέικ, ένας δυστυχής παράφρων, ακίνδυνος κατά τα άλλα και γι’ αυτό έξω από το άσυλο, θα περνούσε εντελώς απαρατήρητος αν δεν διακήρυσσαν δημόσια τον θαυμασμό τους για αυτόν πολλοί διακεκριμένοι καθηγητές και ερασιτέχνες. Οι έπαινοι τους οποίους οι κύριοι αυτοί επεφύλαξαν πέρυσι στις εικονογραφήσεις του Τάφου (του Robert Blair) που φιλοτέχνησε ο δυστυχής, κατόρθωσαν να τον ωθήσουν να δημοσιοποιήσει την τρέλα του και έτσι να τον εκθέσουν και πάλι αν όχι στη χλεύη, στον οίκτο του κοινού.”
Ο Blake υπερασπιζόταν το έργο του, απαντώντας πως «το Υψηλό δεν μπορούν να το καταλάβουν όλοι». Σήμερα, ο ίδιος αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους ρομαντικούς ποιητές. Αποτελεί το παράδειγμα ενός καλλιτέχνη που από τη χλεύη και τη μερική αποδοχή, κατόρθωσε να θεωρείται από τους σπουδαιότερους στην ανθρώπινη δημιουργία όλων των εποχών. Είναι από τους κορυφαίουςπου υπηρέτησε πολλές εκφάνσεις της ανθρώπινης έκφρασης και θεωρείται αξεπέραστος ως καλλιτέχνης και ποιητής.
Add Comment